(Algemesi, 11 december 1820 – 24 februari 1893)
Josefa Naval Girbés werd in 1820 geboren in Algemesi, nabij het Spaanse Valencia, en was het oudste van zes kinderen. Zij volgde les in een basisschool in de buurt, waar ze naast de basisvakken ook naai- en borduurwerk leerde. Toen ze 12 was, overleed haar moeder en moest Josefa thuis blijven om het huishouden te leiden en te zorgen voor haar vijf broertjes en zusjes.
Ze koos de parochiepriester Pater Gaspar Silvestre als geestelijk leidsman. Op 4 december 1838 legde ze geloften van kuisheid af om haar leven volledig aan Jezus te wijden en aan OLV van de Karmel voor wie ze een grote devotie had. Later trad ze toe tot de Seculiere Orde van de Karmel.
Josefa leidde een leven van gebed en zette zich volledig in voor werken van naastenliefde in haar parochie. In haar eigen huis organiseerde ze bijeenkomsten voor jonge meisjes om hen een humanitair en christelijke gebaseerde opvoeding te bezorgen. Tijdens de borduurlessen waren er lezingen en spirituele gesprekken. Ze raakte vele levens, onderrichtte basiscatechese, benadrukte het belang van gebed en meditatie, bereidde kinderen voor op de eerste communie en moedigde deelname aan kerkelijke activiteiten aan. Ze bereidde ook jonge vrouwen voor op hun roeping als echtgenote en moeder, of als religieuze. Zij werd alom geprezen om haar pedagogische inzichten en catechese.
Haar basisprincipe was: “Heilig jezelf en heilig anderen. Volg in alles altijd de wil van God in het leven en werken van alledag”.
Boodschappen die ze dikwijls herhaalde waren:
“Gebed, gebed! Bid elke dag een beetje, en het leven zal gemakkelijker en draaglijker zijn. Leer met God te spreken zonder woorden en oefen op deze manier het meditatiegebed uit. Wees trouw en eerbiedig voor de Heer in de Heilige Eucharistie”.
“Mijn dochters, we hoeven niet bang te zijn voor de moeilijkheden van de weg die we hebben afgelegd, als het waar is dat het pad ruw is, vol problemen en opoffering, is het ook waar dat onze Goddelijke Kapitein het gevolgd heeft tijdens zijn leven, zijn passie en zijn dood. “
“We zijn wie we zijn voor God en doen alles steeds met een zuivere intentie. Worden we hiervoor misprezen, dan bewaren we het stilzwijgen, zelfs als we overtuigd zijn van ons gelijk.”
Naar het einde van haar leven toe verzorgde ze cholera-patiënten. Deze ziekte werd haar, in combinatie met een hartkwaal, fataal. Josefa Naval Girbés stierf op 24 februari 1893 en werd op haar verzoek begraven in de bruine tuniek en de witte mantel van de Karmel. Haar lichaam rust in de St-Jacobskerk van haar geboortestad Algemesi.
Na een mirakel toegeschreven aan haar voorspraak, werd Josefa Naval Garbés op 25 September 1988 door paus Johannes Paulus II zalig verklaard.
