Z. Baptista Spagnoli (Mantua 17 april 1447 – 20 maart 1516)
Karmelitaans priester, hervormer, humanist en dichter.
Baptista werd geboren als eerste zoon van Peters Spagnoli, Spaanse edelman die leefde aan het hof van Mantua. Hij werd onderwezen in literatuur en filosofie door belangrijke humanisten uit die tijd, maar onder invloed van slechte vrienden ging hij het verkeerde pad op en werd door zijn vader uit huis gezet. 
Een mystieke roeping bracht hem in 1463 echter naar het hervormde Karmelklooster te Ferrara. In de daaropvolgende jaren studeerde en onderwees hij theologie in het klooster San Martino in Bologna, waar hij tot priester gewijd werd. Hij droeg meerdere verantwoordelijkheden in verschillende kloosters. Nadat hij zes jaar vicaris-generaal van zijn congregatie was, werd hij in 1513 verkozen tot generale overste van heel de orde. In deze functie ijverde hij voor de hervorming van de karmelprovincie van Mantua. Hij blonk uit in deugden en, gedreven door een grote liefde voor de Kerk, heeft hij zich helemaal voor haar vernieuwing ingezet. Dit laatste deed hij o.o. als deelnemer van het Vijfde Concilie van Lateranen in 1512. Drie jaar later vertrouwde paus Leo X hem de diplomatieke missie toe die na een lange strijd zou leiden tot vrede tussen de Franse koning Louis XII en de hertog van Milaan. Dat belette hem echter nooit een intens inwendig gebedsleven te onderhouden in speciale devotie voor de Maagd Maria.
Baptista Spagnoli was ook een graag geziene gast in literaire en humanistische kringen en wordt voor een van de uitmuntendste dichters van zijn tijd gehouden. Hij liet een omvangrijk hoogstaand literair oeuvre na, dat zowel poëzie als filosofische werken omvat die niet altijd gespeend waren van kritiek op de tijdsgeest of kerkelijke misstanden. William Shakespeare vernoemde Baptista Spignoli als “The good old Mantuan” in zijn toneelstuk “Love’s Labor’s Lost” en verwerkte er enkele dichtregels van hem in. Erasmus noemde hem de “Christelijke Vergillius”.
Op 20 maart 1516 overleed Baptista Spagnoli te Mantua. Zijn lichaam rust er in de St.-Petruskathedraal. Paus Leo XIII verklaarde hem in 1890 zalig.
+
+
“Je zult merken dat het lezen van heilige Schrift een geweldig en krachtig middel is tegen lichamelijk lijden en depressie. Naar mijn mening is er geen ander geschrift, hoe welsprekend en stijlvol het ook is, dat onze gemoedsrust zo vredig kan maken en onze zorgen zo grondig kan oplossen als de heilige Schrift dat kan. Ik spreek uit persoonlijke ervaring: want er waren tijden dat ik werd overspoeld door angsten, waarvan de ergste kwam door de ervaring van mijn eigen zwakheid, en als ik bij zulke gelegenheden verlichting zocht in de Schrift, mijn hoop en verlangen werden er nooit teleurgesteld. Het woord uit de Schrift bleek een solide bolwerk tegen mijn angsten en een opluchting voor mijn onrustige geest.”
(Baptista Spagnola in zijn “Verhandeling over Geduld”)
