Paastriduum

Hier vooraan brandt de paaskaars. De paaskaars: het symbool van het licht in de duisternis, licht dat de verrezen Christus in de wereld brengt.

En dan: “vroeg in de morgen – het was nog donker”, schrijft de evangelist Johannes, gaan Maria Magdalena en de andere Maria naar het graf. Het graf is leeg en zo staat Maria Magdalena daar met lege handen.

Tijdens de maaltijd staat Jezus op, legt zijn bovenkleed af, gaat rond bij de leerlingen en wast hun voeten. De leerlingen zijn met stomheid geslagen.

Of je nu gaat lezen bij Matteüs, Marcus, Lukas of Johannes, alle vier de evangelisten beginnen hun paasverkondiging met een verhaal over Jezus’ graf. … Maar in die verhalen wordt duidelijk dat Jezus niet meer te vinden is in dat graf.

We zijn een beetje zoals ‘Maria Magdalena, Johanna en Maria, de moeder van Jakobus en Salome’. … ook wij hangen, net zoals de vrouwen, vast aan onze eigen voorstellingen. We hebben ons veertig dagen lang voorbereid op Pasen. De Paasnacht zelf bezorgt ons echter nog de totale verrassing. Niets zal nog zijn als vroeger.

De liturgie van Witte Donderdag is opgebouwd rond drie grote pijlers: de voetwassing, het avondmaal en de wake in de Hof van Olijven. Bovendien vieren we Witte Donderdag tegen de context van het gruwelijk oorlogsgebeuren in Oekraïne.

“Vroeg in de morgen – het was nog donker” … zo zegt ons het Johannesevangelie vanmorgen. Nu ja, zo donker is het op dit moment buiten al niet meer. Maar toch hangt er al meer dan een jaar lang een soort “donkerte” over onze wereld.

We zijn deze Paaswake begonnen met het wijden van vuur. Vuur is in de Schrift een krachtig symbool: Vuur kan mensen verteren lezen we in 2 Koningen 1:10, maar vuur kan ook louteren, de nacht verlichten en de weg. En … de paasschittering verlicht deze heilige nacht.

Ik hoop dat we allemaal nog dromen hebben. Dromen doen je leven, doen je hopen op … Ook als christenen blijven we hopelijk “dromen”. Dromen van de nieuwe schepping … die begint bij de Gekruisigde.

‘Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat ook gij zoudt doen wat Ik u gedaan heb.’ Als wij op Pasen de beloften van ons doopsel zullen hernieuwen zullen wij ‘ja’ antwoorden op de vraag: ‘Belooft gij de Heer uw God te dienen en naar het voorbeeld van Christus uw naaste lief te hebben?’ Jezus is ons voorbeeld. En daden zeggen soms meer dan veel woorden.

Je moet eens goed naar het tafereel kijken: Er is wat bijzonders : het lam, dat geslacht is, staat. Het ligt niet neer, maar het staat rechtop. Dat het staat verwijst naar de opstanding. Jezus is gedood aan het kruis, geslacht als een lam.
Met Pasen is Hij opgestaan. Het lam leeft en staat.

De paaswake: een viering die bol staat van symboliek…Het begint al bij de vuurwijding en de ceremonie met de paaskaars. Er is de zegening van het doopwater. Er zijn klokken en wierook en zang en orgelspel…het spel ook van licht en donker. We moeten het vieren. We kunnen niet anders

In het passieverhaal van Johannes toont Pilatus de gefolterde Jezus aan de mensenmassa met de woorden: “Ecce Homo – Ziehier de Mens”. Wat mij verwondert is dat Pilatus niet zegt : “Kijk hier is een gek!…Kijk, een kreupel geslagene…een misdadiger”. Nee, hij zet Jezus in het midden met de woorden: “Ziehier de mens!”

Witte Donderdag is een avond van krachtige daden. Dagen die voor zich spreken. De liturgie, vandaag, kent twee sterke tekenen, de eucharistie en de voetwassing. Met deze twee gebaren wordt “de gezindheid die was in Christus Jezus” weergegeven.