Homilie

Gods grootheid bestaat er juist in dat Hij zich verbindt met het lot van de armsten. Zo is onze God: een gevoelige, kwetsbare en heel menslievende God.

De parabel van de talenten is een krachtig verhaal dat ons leert over de gaven en talenten die God ons heeft gegeven.

Dus moeten wij ons afvragen: Doen wij dat? Horen wij bij de vijf slimme, of bij de vijf domme meisjes? Doen wij iets om onze lamp van waakzaamheid en verlangen naar God te doen branden?

Zowel de Profeet Maleachi in de eerste lezing als Jezus in het evangelie halen vrij fel uit naar de religieuze leiders van het volk. In beide lezingen worden straffe woorden gesproken.

We zijn vanavond hier omwille van al die mensen van wie we gehouden hebben en die de dood uit ons leven heeft weg gehaald en met wie we ons in liefde verbonden weten. We zijn vanavond hier omdat we ondanks verdriet en gemis van geliefde mensen op God blijven vertrouwen.

De twee geboden waarvan sprake is in het evangelie: “Ge zult uw God beminnen met gans uw hart, en uw naaste als u zelf”, waren reeds bekend in het Oude Testament. Jezus maakt ze nu tot één gebod.

Bouwen zit de mensen in het bloed, van jongsafaan. Bouwen, opbouwen. Geef kleine kinderen een stapel blokken en ze bouwen een toren. Mensen houden van bouwen, dat is mooi, want daar komen onze kathedralen vandaan,

Een hartstochtelijke liefde, een hartverscheurende situatie en hoop op nieuwe vruchtbaarheid, dat zijn thema’s die in onze lezingen te horen zijn.

Wat is een ja-woord waard? Die vraag komt op als we het Evangelie van vandaag lezen: Wat is een ja-woord waard?

Iedereen is welkom op de trein naar Gods koninkrijk. Wie de trein op het laatste nippertje haalt, is even welkom als wie er al op zit van het eerste uur.

Als wij elkaar het tienvoud van zeven maal moeten vergeven, dan horen wij in die opdracht dat vergeven van Godswege de levenswet is.

Het gaat hier helemaal over de vraag: weet ik mij verantwoordelijk voor mijn broeder of zuster?

Bij het begin van zijn roeping als profeet protesteerde Jeremia bij God omdat hij zich te jong en onervaren vond: “Ach, Heer God… Ik weet niet hoe ik moet spreken; Ik ben te jong.” Deze ervaring was en is wellicht voor heel wat mensen wel herkenbaar.

Er was de vraag van Jezus in het evangelie: wie is volgens de opvatting van de mensen de Mensenzoon? Indien Jezus deze vraag nu aan ons zou stellen, wat kunnen wij Hem dan antwoorden?

Dit verhaal sluit aan bij de talloze andere, waarin mensen niet berusten, maar God aanroepen, ja zelfs ter verantwoording roepen.


“Vrees niet, wees niet kleingelovig”. Als dit woord klinkt in het evangelie is het vaak een aankondiging van nieuw leven, van iets dat je blij wil maken, van goed nieuws, van verrijzenis of van een goddelijke nabijheid die bevrijdt.

Dit gebeuren, broeders en zusters, speelt zich dus af op een berg. Een berg heeft in de Bijbel altijd een bijzondere betekenis. De berg is een plaats van godsontmoeting.

Voor Hem gaat het steeds weer om één en dezelfde realiteit: de komst van het Rijk Gods.

Dat Jezus ons iets over het ‘Koninkrijk Gods’ via parabels wil vertellen, weten we. Alle gelijkenissen hebben een diepe spirituele betekenis.

Een God die zich openbaart aan mensen die eenvoudig zijn, die beseffen dat ze zo weinig weten en zij buiten God niet zouden bestaan. En die mensen geloven dat God spreekt in hun hart.

Als Jezus vraagt dat we Hem meer zouden liefhebben dan onze ouders of onze kinderen, dan betekent dit dat Hij niet past in ons lijstje van wie we meer of minder liefhebben.

De woorden die me het meest treffen in de eerste lezing, zijn “Heer van de hemelse machten, ik heb mijn zaak in uw handen gelegd”

Tijden veranderen. Er was een tijd waarin de meeste kerken in Vlaanderen op zondag vol zaten. Wat was het toen gemakkelijk om christen te zijn?

Hoe word je christen, hoe kom je in aanraking met het christelijk verhaal? Hoe is het met jou en met mij gegaan?

In de Heilige Schrift worden bijna alle gemoedstoestanden met lichaamstaal weergegeven. Geen orgaan kreeg echter zoveel registers mee om menselijke gezindheden uit te drukken als het hart.

Maak vandaag of de komende dagen wat tijd om aan te voelen hoe Jezus naar jou kijkt. Tracht in Zijn blik het begrip en het medelijden te zien … Maar tracht vooral te ontwaren hoe er in de ogen van Jezus een tikkeltje vreugde is