Karmelieten
Een nieuw aanbod van januari tot juni 2020, begeleid door Broeder Henrik-Maria.
Deze gebedsschool is vooral bedoeld voor mensen tussen 18 en 40 jaar.
Zes keer een maandelijkse bijeenkomst, op een dinsdagavond van 19u tot 21 à 21u30.
Derde bijeenkomst op dinsdag 17 maart: De Inwonende Drie-eenheid:
Leven in Gods tegenwoordigheid met Elisabeth van de Drie-eenheid.
Begeleider : P. Martin Faingnaert (Karmel Brugge)
Deze mystica heeft ons zoveel te vertellen over het innerlijke leven. “De Drie-Eenheid is onze thuis” zegt Elisabeth. Deze retraite wil ons meevoeren naar de diepte, daar waar nog “noch de duivel, noch de zintuiglijkheid” kunnen binnendringen. Het is een innerlijke reis ver van alle lawaai. Bij het lezen van haar teksten komen wij tot verstilling en worden wij iets van het Mysterie gewaar.
“Wat jammer dat zoveel zielen blijven staan bij een elementaire vorm van omgang met God. Er zijn er immers die in plaats van zich aan God over te geven en zich te laten helpen, God eerder hinderen door hun onbezonnen activiteit of verzet. Daarom willen wij uitleggen hoe men zich door God moet laten dragen.”
In het licht van de eeuwigheid ziet men de dingen zoals ze in werkelijkheid zijn…O hoe leeg wordt dan alles wat niet voor God en met God gedaan werd. Ik smeek je, druk overal het zegel van de liefde op! Alleen de liefde blijft. Het leven is zo ernstig: elke minuut wordt ons geschonken om dieper wortel te schieten in God, zoals Paulus zegt, zodat de gelijkenis met ons goddelijk Voorbeeld steeds treffender mag worden en de vereniging met Hem steeds inniger.
Dag en nacht is Hij met liefde over ons gebogen om zijn goddelijk leven mee te delen, in te storten. Hij wil van ons vergeestelijkte mensen maken, die Hem overal uitstralen. Welk een kracht gaat er uit van de apostel die altijd blijft aan de bron van Levend Water. Ze kan overvloeien naar allen rondom hem. Nooit is zijn ziel leeg, want hij communiceert aan het Oneindige! Ik bid veel voor je, opdat God je helemaal in bezit mag nemen.
Dat wij zoeken naar God betekent dat wij al iets van Hem hebben mogen ervaren, zoals Johannes van het Kruis schrijft: Met de druppel die wij van God in dit leven konden proeven, moeten wij onze dorst naar Hem levend houden. Tijd voor gebed kan een manier zijn om deze dorst naar God levend te houden, want die dorst wordt gemakkelijk verdrongen door het verlangen naar andere dingen. We mogen tot God leren roepen: “Waar houdt Gij U verborgen, Beminde? Ik liep en riep U na en U waart spoorloos.” Zo klaagt Juan en hij leert ons hoe ons bidden moet voortspruiten uit een hart dat echt liefheeft: …
De ziel van de nederige mens wordt licht; zij leeft in de waarheid; zij reikt tot bij God, en God vernedert zich tot bij haar kleinheid. De nederigheid baant haar een weg om tot bij de andere deugden te geraken. Ik zag dat ik in alles nog hoogmoedig was; ik heb Jezus gebeden om mij de nederigheid te geven en ik heb het besluit genomen deze deugd bij alle gelegenheden in praktijk te brengen. Ach! hoezeer verlang ik naar de nederigheid, het voor weinig aanzien worden door anderen!
Evenals zijn naamgenoot Johannes de Doper is Johannes van het Kruis een goed adventsfiguur. Hij wil mensen bij de Heer brengen, hen helpen geloven dat ook zij een avontuur van liefde kunnen beleven met Jezus als Vriend en Bruidegom.
Jezus zegt: Ik ben het die komt en Ik breng een ongekende vreugde met Mij mee… Ik zal binnengaan in het diepste van jezelf. …
(Teksten van de Karmelitaanse gebedsavond van 8 november 2018)
Mijn beminde Christus gekruisigd uit liefde, ik zou een bruid willen zijn voor uw hart, U met heerlijkheid bekleden, U beminnen tot ik ervan sterf, maar ik voel mijn onmacht en vraag U: bekleed mij met Uzelf, stem me innerlijk af op alle verlangens van uw ziel, doordrenk mij, overrompel mij, kom U in mijn plaats stellen, dat mijn leven nog slechts een uitstraling van uw wezen zij. Kom in mij als aanbidder, als diegene die alles herstelt en redt.
Elisabeth leeft “in Hem”. Altijd zoekt ze naar Gods aanwezigheid. Aan een vriendin omschrijft ze dit heel krachtig: “Wonen in Hem, dat is het leven van de Karmel”. Dit aanvoelen is de vrucht van haar levendige relatie met Christus.
“De karmelietes heeft dorst naar stilte om Hem te beluisteren, om steeds dieper door te dringen in zijn oneindige wezen. Ze is gelijk geworden aan Hem. Ze vindt Hem overal. Ze ziet Hem stralen door alles heen. Is dit niet de hemel op aarde?”
1 God is verborgen, maar wil toch dat wij altijd in Hem blijven ‘Hij wil dat wij zijn waar Hij is. Niet alleen in de eeuwigheid, maar reeds in de tijd, het steeds voortschrijvende begin van de eeuwigheid.’ 2 Leef niet aan de oppervlakte, maar daal af in de diepte van jezelf ‘Langs dit pad van de afgrond,…