Voorwoord

Goede zusters en broeders,
 
het is toch ongelofelijk hoe snel het allemaal gaat. De herfst is in het land en over minder dan honderd dagen zitten we in een nieuw jaar.
 
Maar in deze Karmelvlam minderen we vaart en wel met behulp van de rozenkrans. We staan even stil bij de rozenkrans, oktober is immers rozenkransmaand.
We blikken ook nog eens met dankbaarheid terug op de doortocht van de relieken van Thérèse hier in Vlaanderen.
 
Mogen rozenkrans en reliekenverering ons staande houden als, zoals nu al een viertal weken, de barometer binnen de Kerk op woelig stormweer staat.
De serie “Godvergeten” op Canvas die vier weken lang de gevolgen van kindermisbruik binnen onze Kerk portretteert, confronteert ons op- nieuw met enkele zwarte bladzijden uit onze recente kerkgeschiedenis. Wat drijft zelfs godgewijden ertoe zich daaraan te bezondigen ?
En hoe beleeft een priester dit opnieuw massaal onder de aandacht brengen dezer dagen ?
 
We doen een poging hierop een antwoord te formuleren.
 
Ondanks alles wil ik dit voorwoordje hoopvol eindigen : “Moge niets je ontmoedigen”, drukte Teresa ons 400 jaar geleden al op het hart.
 
Robrecht

 

 

 

 

Laat door niets u verstoren,

door niets u beangstigen.

Alles gaat voorbij.

God verandert nooit,

geduld overwint alles.

Wie aan God vasthoudt heeft niets tekort.
God alleen voldoet.

H. Theresia van Avila

 

Rozenkrans in goede en kwade dagen

Binnenkort begint weer de oktobermaand, vanouds noemen we in de Kerk oktober “de rozenkransmaand”. Op weekdagen bidden we in oktober 25 minuten voor de Mis het rozenhoedje. Een aantal mensen is er blij mee dat we dat doen en komt er trouw naartoe. Er zijn ook mensen die zeggen: “Wat voor zin heeft het om de rozenkrans te bidden en is het nog wel van deze tijd?”. Het is mij de laatste tijd ook opgevallen dat wanneer ik overtuigde jonge katholieken ontmoet, ze allemaal de rozenkrans bidden. Op een of andere manier hebben ze de rozenkrans ontdekt en ze vinden het een waardevol gebed. Eigenlijk is dat ook zo: in welke stemming je ook bent, vreugdevol of verdrietig, het is altijd passend. In die zin is het heel eigentijds, het past altijd bij de tijd waarin je leeft. Alle soorten van gevoelens kun je leggen in de overweging van de blijde, droeve, lichtende of glorievolle mysteries van het leven van de Heer en in het bidden van het Onze Vader en Weesgegroet. Dat is de kracht van het rozenkransgebed. Dat maakt dat door alle tijden mensen zo tot God hebben gebeden en Maria’s voorspraak hebben ingeroepen.
 
Blijde en droeve mysteries en bidden. Vrienden mailden me daar rond eens het mooie volgende verhaal. Een oude dame kwam bij de dokter en zegt: “Ik heb een handvol klachten, zal ik ze eens opnoemen?” De dokter denkt: “Daar heb je weer zo’n klaagverhaal”. Toch is hij benieuwd. Dan begint de vrouw. “Eerste vinger: mijn man verloren. Tweede vinger: mijn lichamelijke klachten. Derde vinger: ik kan nog zo weinig doen. Vierde vinger: ik voel mij soms zo eenzaam. Vijfde vinger: er sterven zoveel onschuldige mensen. U ziet wel, een hand vol”, klonk het. De dokter knikte. “Dat is niet mis, dat is inderdaad een hand vol. En de andere hand dan?”, zei hij. “O, dat zijn de zegeningen”, zei ze, “Wilt u die ook horen?”. “Graag” ,zei de dokter. “Daar gaan we dan”, zei de vrouw. “Eerste vinger: ik heb elke dag genoeg te eten. Tweede vinger: ‘s winters is het in mijn huis toch lekker warm. Derde vinger: er zijn toch veel mensen die mij willen helpen. Vierde vinger: dat ik niet nog meer ziektes en pijn heb. Vijfde vinger: ik krijg voldoende geld om alles te kunnen betalen. “Dat is ook precies een hand vol, ziet U wel?” De dokter kon het niet ontkennen. In stilte keek hij naar beide toegestoken handen. De vrouw keek hem aan en zei: “Het zijn twee handen, die al heel wat verdriet hebben weggedragen. Twee handen die al heel wat tranen hebben weggeveegd. Twee handen die zich vaak tot een vuist gebald hebben. Twee handen die weten wat leven is. En weet u wat ik nou zo mooi vind? Wat er gebeurt als je die handen vouwt en gaat bidden.” “Als je gaat bidden?”, vroeg de dokter. “Ja, als je gaat bidden, gebeurt er iets met je handen. Kijk dan gaan mijn vingers van mijn rechterhand tussen de vingers van mijn linkerhand en dan komen dus eigenlijk al die zegeningen tussen de beroerde dingen te zitten. Dan houd ik dus eigenlijk al die vervelende dingen tegen mijn zegeningen. En zo bid ik dan. Dan zeg ik tegen God waar ik verdriet over heb en wat mij pijn doet. Maar daarna tel ik mijn zegeningen, want de allerhoogste zegen in mijn leven is mijn geloof in God. Ik geloof in de woorden van Psalm 139. Ik geloof dat Hij mij als geen ander kent. En dan zeg ik: Dank U goede God, dat ik twee handen heb. Ze houden elkaar in evenwicht. Ik vouw de vervelende dingen tussen de zegeningen en dan is het net of het leven niet meer zo zwaar is, en je toch blij kunt zijn.”
 
Hoe is het met ons? Hebben we alleen oog voor de moeilijke dingen in ons leven of ook voor de goede en mooie dingen? En bidden we daar ook voor? We kunnen dat het beste met onze rozenkrans, in deze oktobermaand en het hele jaar door.
 
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be

 

 

Enkele bijbelse verwijzingen naar Maria/het weesgegroet

Jubel, dochter van Sion !

Juicht, Israël.

Verheug u en wees blij met heel uw hart,
dochter van Jeruzalem !
 
De Heer uw God is binnen uw muren,
een reddende held.

Sefanja 3, 14 en 17a

Maria is “Gods woning onder de mensen”! Hij zal bij hen wonen.

Apok. 21, 3

Gelukkige vrouw, zij die gelooft! Wat haar namens de Heer is gezegd zal in vervulling gaan. (woorden van Elisabeth over Maria)

Lc 1, 45

Ik ben de dienares van de Heer, laat met mij gebeuren wat u (de engel Gabriël) gezegd hebt.

Lc 1, 38

 

 

Paus Franciscus over de rozenkrans

(07/10/2020)

Paus Franciscus spoorde katholieken vanmorgen tijdens de algemene audiëntie aan om altijd een rozenkrans op zak te hebben.
 
Paus Franciscus heeft de gelovigen tijdens de woensdagse algemene audiëntie aangespoord om in deze oktobermaand de schoonheid van het rozenkransgebed te herontdekken. Hij moedigde iedereen aan om altijd een rozenkrans bij zich te hebben.
 
Vandaag wordt de feestdag gevierd van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans. Daarom nodig ik u uit om deze maand de schoonheid van de rozenkrans, die het geloof van de christenen doorheen de eeuwen heeft gevoed, te (her)ontdekken. De rozenkrans is het mooiste gebed dat wij kunnen aanbieden aan de Maagd Maria. Het is een overweging van de stadia van het leven van Jezus de Verlosser met zijn Moeder Maria, en het is een wapen dat ons beschermt tegen kwaad en bekoringen.
 
Zelfs vandaag, in deze tijd van pandemie, is het nodig om de rozenkrans in onze handen te houden en om te bidden voor onszelf, voor onze dierbaren en voor alle mensen.
 
Bron: CNA/Kathpress.at

 

 

Verslag van de reliekenverering in Gent

Beste zusters en broeders,
 
Wat een genade, wat een genade. Hemels bezoek in ons klooster te Gent. De Heilige Thérèse van Lisieux en Kerklerares was op maandag 18 september 2023 via haar relikwie te gast in ons klooster. Weken, zelfs maanden keken we uit naar haar komst.
 
Onze kerk zat afgeladen vol, de biechtbanken waren bezet en er werden zelfs extra stoelen aangebracht. Jonge mensen, volwassen, bejaarden, zieken en mensen met een handicap waren aanwezig. Ze waren er allemaal. Thérèse van Lisieux had niet voor niks een bijzondere aandacht voor de zwaksten van onze samenleving.
 
En ja, velen tekenden present om onze Hemelse gaste met een blij en ontvankelijk hart te ontvangen, te verwelkomen en te komen luisteren naar haar boodschap. Namelijk het leven aangaan via haar methode van de “kleine weg”. De kleine dingen des levens doen vanuit de grootste betrokkenheid van het hart zodat we Liefde kunnen zijn in het hart van de Kerk en in het hart van de wereld.
 
Zeer Eerwaarde Deken Jürgen François gaf een prachtige homilie bij het reliekschrijn van H.Thérèse van Lisieux. https://www.karmelgent.be/homilie/bij-het-reliekschrijn-van-h-therese-van-lisieux-door-deken-jurgen-francois-maandag-18-september-2023/
 
Iedereen was getuige dat de Kerk in Vlaanderen nog steeds leeft en veel goeds doet voor en onder de mensen van goede wil.
 
Ook de VRT-nieuwsploeg was aanwezig om de publieke opinie te informeren van het bezoek van deze hoge Hemelse gaste.
 
Enkele jongeren en volwassen gaven een mooie getuigenis over de betekenis en de steun van het geloof in hun leven en in het bijzonder over de geestelijke steun van Therese van Lisieux. https://www.vrt.be/vrtnws/nl/kijk/2023/09/18/laat-repo-select-schrijn-maria-theresie-thijs-neyrinck-arvato-60/
 
Het volk Gods en in het bijzonder de Karmelfamilie werd door de komst van de relikwie van Therese van Lisieux sterk bemoedigd en ondersteund op hun ‘kleine weg’, hun geestelijke weg op weg naar het Hemelse Vaderland en dit naar het voorbeeld van Thérèse van Lisieux, onze Karmelzus, Heilige en Kerklerares.
 
Bedankt Thérèse van Lisieux voor uw bezoek, uw luisterend oor, uw bemoediging en uw steeds blijvende geestelijke nabijheid en bijstand voor ons allen. We blijven met elkaar verbonden in gebed. Dank.
 
Getuigenverslag van een Gents derde ordelid

 

 

Donkere dagen, donkere week

Dit weekend toevallig weer een weekend zonder dopen in onze parochies, zonder nieuw leven wekken in de Kerk…
Het is een donkere week geweest voor mij als priester en zoals ik het hoor voor veel priesters in Vlaanderen….
 
De donkere verhalen van zovele misbruikte kinderen en jongeren in kerkmiddens krijgen in de televisiereeks Godvergeten een gezicht en een concreet verhaal en je bekijkt en beluistert het met diep meeleven naar de slachtoffers en ook met afschuw naar wat geestelijken en godgewijden hebben gedaan…
 
Toen ik deze week van het aartsbisschoppelijk paleis in Mechelen naar de ondergrondse parking liep, werd ik ook nageroepen, we delen als herkenbare priesters vandaag in de brokken…
 
Ik hoorde deze week over honderden Vlamingen die zich lieten uitschrijven uit de Kerk, want bij een club waar dit schandaal allemaal gebeurd is en bij een club die zo gefaald heeft en zoveel mogelijk in de doofpot wilde stoppen, wil men niet meer horen…
 
Ik hoorde hier in onze parochies ook verschillende mensen die zeggen dat het niet naar mij persoonlijk is of niet naar onze parochies maar dat men zich liet uitschrijven uit de Kerk omdat men niet wil horen bij zo een club met liegende en gevoelloze leiders…
 
Net in deze week – alsof het al niet moeilijk genoeg is – hoorde ik ook van confraters die door andere confraters worden getreiterd, geestelijken die ook vandaag menen dat ze hun macht moeten laten gelden en zich als God naar anderen gedragen…
 
Het deed me ook wat dat een jong bevriend gezin besluit hun kind niet te laten dopen omdat ze gedegouteerd zijn door alles wat ze gehoord en gezien hebben in de televisiereeks en dat ze nog steeds machtsmisbruik merken bij bazige kerkmensen in hun parochies…
 
Het was deze week niet gemakkelijk priester te zijn in Vlaanderen.
En toch, volhouden en voortdoen, en bidden: Heer, wees Uw Kerk nabij…
 
Pastoor Andy Penne

 

 

 

Anselm Grün over seksueel misbruik

De laatste vier weken pakte Canvas uit met de serie “Godvergeten” waarin slachtoffers van seksueel misbruik in de katholieke Kerk hun verhaal deden. Het zijn stuk voor stuk schrijnende verhalen die een storm van reacties hebben veroorzaakt in heel Vlaanderen. Veel mensen begrijpen ook niet dat er op katholieke internaten en in seculiere elitescholen destijds (en nu nog ?) kinderen misbruikt werden. Velen vragen zich af hoe dat in godsnaam toch is kunnen gebeuren. De daders zijn niet zelden leraars zijn die zeer geliefd waren – de ouders noemen hen begenadigde leraars.
 
We leggen ons oor even te luisteren bij Anselm Grün. Pater Anselm Grün van de benedictijner abdij van Münsterschwarzach in Duitsland probeert al zowat zijn hele leven te doorgronden wat een gezonde spiritualiteit nu juist inhoudt. Hij schreef er talloze boeken over. In 1996 brak hij door in de lage landen met zijn boek “Spiritualiteit van beneden”. Hij ziet drie oorzaken voor het seksueel misbruik.
 
Oorzaak no. 1 : men heeft zijn seksualiteit onvoldoende in zijn leven en persoonlijkheid geïntegreerd. Of je celibatair priester bent dan wel echtgenoot en vader doet er niet toe. Is die integratie niet of onvolledig gebeurd, dan is ook voor getrouwde mensen het gevaar reëel dat zij de niet altijd even gemakkelijke relatie met hun partner uit de weg gaan en hun seksualiteit uitleven in betrekkingen met jongeren en zwakkeren.
 
Oorzaak no. 2 is subtieler. Leraars en opvoeders zijn altijd, of zij het willen of niet, de belichaming van het archetype van de helper, de begeleider, de genezer. Dat archetypische beeld brengt hen in contact met mogelijkheden die in hun binnenste een sluimerend bestaan leiden. Het maakt in hen het verlangen wakker om zich te ontfermen over jonge mensen. Op zich is dat geen probleem maar het wordt wel degelijk een probleem als men zich met dit beeld identificeert. De bekende Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961) gebruikt hiervoor het woord “inflatie”. Jung bedoelt dat je jezelf “opblaast” met beelden die je weliswaar ter beschikking staan, maar die niet je hele persoonlijkheid uitmaken. Degene die zich met een archetypisch beeld identificeert, wordt blind voor zijn eigen noden. Niemand misbruikt een kind om bewust kwaad te doen, dat kun je immers gewoon niet met je geweten in overeenstemming brengen. Als je je echter identificeert met het archetypische beeld van de helper of genezer, merk je niet dat je onder het voorwendsel een kind te helpen of het uit zijn beklemdheid te halen, eigenlijk je eigen seksuele behoeften botviert of een antwoord zoekt op je nood aan nabijheid en tederheid. Precies in die blindheid ligt het probleem. De grens tussen door het archetypische beeld aangezet worden om een goede leraar en opvoeder te zijn, en je met dat beeld identificeren is namelijk zo dun als een sigarettenblaadje. En de meeste mensen weten niet eens wanneer ze die grens overschrijden.

 

 
Oorzaak no. 3 is gewoonweg tragisch. Veel daders zijn namelijk zelf ooit slachtoffer geweest. Ze werden als kind misbruikt en geven dit misbruik nu onbewust door. Op die manier hopen ze – meestal zonder het zelf ook maar enigszins te beseffen – van hun eigen verzwegen wonden te genezen. Het is daarom van het grootste belang dat mensen de verzwegen wonden van het misbruik waarvan ze zelf slachtoffer waren, durven onder ogen te zien en ermee in het reine komen. Dat geldt overigens voor ons allemaal en voor alle soorten psychische wonden : als wij die wonden niet onder ogen zien en verwerken, geven wij ze (onbewust) door. Het is maar als wij vrede hebben met onze wonden, dat die wonden parels worden. Volgens de 12e eeuwse mystica Hildegard von Bingen maakt dit het wezen uit van genezing en heling. Dan kunnen mensen die ooit misbruikt werden, goede therapeuten, opvoeders en leraars worden, dan kunnen zij kinderen helpen om hun eigenwaarde te ontdekken en om het hele en heilige op het spoor te komen dat zij ondanks alle verwondingen in zich dragen.
 
Pater Anselm Grün verwijst naar het boek “Verzwegen wonden” van Wunibald Müller, de directeur van het Recollectio-Haus* van Münsterschwarzach verbonden aan zijn abdij. In dit boek wordt die hele problematiek uitgebreid geanalyseerd en besproken. Een echte aanrader ! Spijtig genoeg is de Nederlandstalige versie van dit boek uit 2010 nog enkel tweedehands verkrijgbaar.
 
Robrecht
 
Gebaseerd op wat pater Anselm Grün, benedictijn in Münsterschwarzach (Duitsland) schreef toen omstreeks het jaar 2010 misbruikschandalen in de katholieke Kerk aan het licht kwamen.
 
Het Recollectio-Haus is een instelling die sinds meer dan dertig jaar verbonden is aan de abdij van Münsterschwarzach. Ze liet in eerste instantie religieuzen en sinds enige tijd ook leken toe om zich psychologisch en spiritueel te laten begeleiden.

 

 

Onze maandelijkse vergadering gaat door op de 3e zondag van de maand.
We komen volgende maand dus samen op zondag 19 november. Philip Keersebilck (prof. emeritus KU Leuven) zal een conferentie geven met als titel
 
“Gedragen door karmeliete(sse)n – geloof en vertrouwen van een wetenschapper”

 
Wie interesse heeft, is hartelijk welkom.  Gelieve wel eerst pater Lukas of Robrecht te verwittigen van uw komst. P. Lukas : 09/225.57.87 of  lukas.martens@karmel-gent.be
   Robrecht : 0473/74.61.00 of robrechtdezuttere@yahoo.com