Voorwoord
Goede zusters en broeders,
Als je dit leest, zitten we volop in de herfst. We draaiden ons horloge eind vorige maand naar wintertijd en zijn de korte dagen al gewoon.
In dit nummer richten we onze aandacht op een feest dat altijd in deze periode gevierd wordt : Allerheiligen. Zoals gewoonlijk zoeken we naar sporen van dit onderwerp in de bijbel en in pauselijke toespraken. Met een getuigenis van Thérèse van Lisieux over sterven en dood, en van Elisabeth van de Drie-Eenheid, willen we dit onderwerp nog een karmelitaans tintje geven.
Sterven en dood zijn zaken die weggemoffeld worden in onze maatschappij. Toch horen ze wezenlijk bij het leven. Geen leven zonder sterven, geen sterven zonder leven. Moge deze Karmelvlam een vlammetje zijn dat licht brengt over dit duistere onderwerp.
Als we mekaar terugzien op onze volgende vergadering ligt Allerheiligen al bijna drie weken achter ons. We staan dan op de drempel van een nieuw liturgisch jaar, een A-jaar. Daartoe nodigden we pater Reimond (karmel Brugge) uit een conferentie te komen geven met een link naar het feest van Christus Koning die we die dag vieren.
Graag tot dan !
Robrecht
(Lam Gods—gebr. Van Eyck)
Bijbelteksten voor de tijd van Allerheiligen
1 Toen Jezus deze menigte zag, ging Hij de berg op en, nadat Hij zich had neergezet, kwamen zijn leerlingen bij Hem.
2 Hij nam het woord en onderrichtte hen aldus:
3 “Zalig de armen van geest,
want aan hen behoort het Rijk der hemelen.
4 Zalig de treurenden,
want zij zullen getroost worden.
5 Zalig de zachtmoedigen,
want zij zullen het land bezitten.
6 Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid,
want zij zullen verzadigd worden.
7 Zalig de barmhartigen,
want zij zullen barmhartigheid ondervinden.
8 Zalig de zuiveren van hart,
want zij zullen God zien.
9 Zalig die vrede brengen,
want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
10 Zalig die vervolgd worden om de gerechtigheid,
want hun behoort het Rijk der hemelen.
11 Zalig zijt gij, wanneer men u beschimpt,
vervolgt en lasterlijk van allerlei kwaad beticht om Mijnentwil:
12 Verheugt u en juicht, want groot is uw loon in de hemel.
Matteüs 5, 1-12a
Ik, Johannes, zag een andere engel opstijgen van de opgang der zon met het zegel van de levende God. En hij riep met luide stem tot de vier engelen aan wie macht gegeven was schade toe te brengen aan de aarde en de zee : “Breng geen schade toe aan de aarde noch aan de zee noch aan de bomen voordat wij de dienstknechten van onze God met het zegel op hun voorhoofd getekend hebben.” En ik vernam het aantal getekenden : honderdvierenveertigduizend waren er uit alle stam- men van de kinderen van Israël. Daarna zag ik een grote menigte, die niemand tellen kon, uit alle rassen en stammen en volken en talen. Zij stonden voor de troon en voor het Lam, gekleed in witte gewaden en met palmtakken in de hand. En zij riepen allen luid : “Aan onze God die op de troon is gezeten en aan het Lam behoort de overwinning !”. En al de engelen stonden rondom de troon, de oudsten en de vier dieren, en zij wierpen zich op hun aangezicht voor de troon en zij aanbaden God, zeggend : “Amen ! Lof en heerlijkheid en wijsheid en dank, eer en macht en sterkte aan onze God in de eeuwen der eeuwen. Amen!” Toen richtte zich een van de oudsten tot mij en zei : “Wie zijn dat in die witte gewaden en waar komen zij vandaan ?” Ik antwoordde hem : “Heer, dat weet gij.” Toen zei hij : “Dat zijn degenen die komen uit de grote verdrukking, die hun gewaden hebben wit gewassen in het bloed van het Lam.”
Apokalyps 7, 2-4.9-14
(J. B. Janknegt—Jesus on a white horse—2012)
Paus Franciscus: Allerheiligen of heiligheid voor iedereen
(1 – 2 november 2017)
“Het ware geluk bestaat er niet in het hebben of iemand te worden: het ware geluk is met de Heer te zijn en voor de liefde te leven. Gelooft u dat?” Paus Franciscus stelt deze vraag twee keer op dit feest van Allerheiligen. Hij belichtte de band tussen geloof, heiligheid en geluk. In een tweet nodigt hij uit niet bang te zijn voor de heiligheid die “voor iedereen” bestemd is. “Wij moeten vooruitgang maken om dat te geloven”, insisteert de Paus.
Hij gebruikt de vergelijking met een glasraam om te zeggen: “De heiligen zijn onze broeders en zusters die het licht van God in hun hart hebben opgenomen en aan de wereld hebben doorgegeven, ieder volgens zijn eigen toonaard. Maar allen waren zij transparant, streden zij om de vlekken en het duister van de zonde te verwijderen, zodat het delicate licht van God er doorheen kon. Dat is het doel van het leven: Gods licht doorlaten, en dat is ook het doel van onze leven”.
Zo luidt de commentaar van de Paus op het Evangelie van de zaligsprekingen uit de Mis van deze dag: “De ingrediënten voor een gelukkig leven heten ‘zaligsprekingen’: zalig zijn de eenvoudigen, de nederigen die plaats maken voor God, die kunnen wenen met de anderen en om hun eigen fouten, die zachtmoedig blijven, die vechten voor de gerechtigheid, die voor iedereen barmhartig zijn, die de zuiverheid van hun hart bewaren, die altijd vrede bewerken, en in de vreugde blijven, die niet haten en wanneer zij lijden, kwaad met goed beantwoorden”.
De Paus pleit voor heiligheid in het leven van elke dag: “dat zijn de zaligsprekingen. Zij vragen geen opvallende daden, zij zijn er niet voor supermensen, maar voor wie de beproevingen en moeite van elke dag meemaken”.
Hij sprak ook over de “vele” heiligen van elke dag, in de wereld van vandaag: “Zo zijn de heiligen: zij ademen zoals iedereen de bevuilde lucht in van het kwaad in de wereld, maar verliezen onderweg het zicht niet op de weg die Jezus ging, de weg die de zaligsprekingen aanwijzen, die als het charta zijn van het christenleven. Vandaag vieren wij het feest van degenen die het doel bereikt hebben dat door dit charta aangewezen wordt: niet alleen de heiligen op de kalender, maar zo veel broeders en zusters “van de deur naast ons”, die wij misschien ontmoet en gekend hebben”.
De Paus vraagt spontaan voor hen te applaudisseren: “Het is vandaag een familiefeest, van zo veel eenvoudige mensen, in het verborgene, die God feitelijk helpen om de wereld te doen vooruitgaan. Er zijn er zo veel vandaag! Zo veel! Dank u aan deze onbekende broeders en zusters die God helpen om de wereld te doen vooruitgaan, die in ons mid- den leven: eren we hen met een vurig applaus!”.
Na het Angelus plaatste de Paus deze tweet op @Pontifex_fr: “Dierbare vrienden, de wereld heeft heiligen nodig en wij zijn allemaal, zonder uitzondering, tot heiligheid geroepen. Wees niet bang!”.
Vert. Maranatha-gemeenschap.
Bron: zenit.org
Thérèse van Lisieux vertelt over de griep-epidemie in haar klooster
(Uit haar autobiografie F°79)
Een maand na het heengaan van onze heilige moeder (zuster Geneviève) brak er in de gemeenschap griep uit. Ik bleef alleen overeind met nog twee andere zusters. Nooit zal ik kunnen zeggen wat ik allemaal zag, hoe het leven en alles wat voorbijgaat mij toescheen… Mijn negentiende verjaardag werd gevierd met een sterfgeval, dadelijk gevolgd door nog twee andere. Op dat tijdstip stond ik alleen in voor de sacristie; omdat de eerste kosteres heel zwaar ziek was, moest ik alles voor de uitvaartdiensten klaarzetten, de luiken van de koortralie opendoen voor de mis, enz… De goede God gaf mij in die tijd heel veel genaden van sterkte. Nu nog vraag ik mij af, hoe ik alles wat ik deed zonder angst heb kunnen klaar krijgen. Overal heerste de dood, de ergste zieken werden verzorgd door degenen, die nauwelijks op de been konden blijven. Dadelijk nadat een zuster haar laatste adem had uitgeblazen, was men verplicht haar alleen te laten. Op een morgen bij het opstaan had ik het voorgevoel dat zuster Magdalena overleden was. Het was donker in de cellengang, niemand kwam uit haar cel. Ik besloot tenslotte bij zuster Magdalena binnen te gaan, de deur van haar cel stond open. Ik zag haar inderdaad gekleed op haar strozak uitgestrekt. Ik was er helemaal niet bang van en omdat ik zag dat er geen kaars bij stond, ging ik er een voor haar halen, evenals een krans van rozen.
Op de avond dat moeder subpriorin gestorven was, was ik alleen met de ziekenzuster. Men kan zich onmogelijk voorstellen in wat voor een droevige toestand de gemeenschap zich toen bevond. Alleen zij die zich op de been hielden kunnen er zich een idee van vormen. Maar te midden van die verlatenheid voelde ik dat de goede God over ons waakte. De stervenden gingen zonder moeite naar een beter leven over. Onmiddellijk na hun dood kwam er een uitdrukking van vreugde en vrede over hun gelaat, men zou gezegd hebben dat zij rustig sliepen. Dat was ook zo, want als de gedaante van deze wereld zal zijn voorbijgegaan, zullen zij ontwaken en voor eeuwig genieten van de vreugden die voor de uitverkorenen zijn weggelegd…
Van links naar rechts: Marie du Sacré-Coeur, Agnès de Jésus (Pauline), Geneviève de la Sainte-Face (Céline), Marie de l’Eucharistie (Marie Guérin) geknield, en Thérèse.
Al die tijd dat de gemeenschap zo beproefd werd, had ik de onuitsprekelijke troost alle dagen te communie te gaan… wat was dat heerlijk!… Jezus verwende mij lange tijd, langer dan zijn getrouwe bruiden, want Hij vergunde mij dat Hij mij gegeven werd, zonder dat de anderen het geluk hadden Hem te ontvangen. Ook was ik erg blij de gewijde vaten te mogen aanraken, de doekjes klaar te leggen bestemd om Jezus te ontvangen. Ik voelde dat ik heel vurig moest zijn, en ik dacht dikwijls aan dit woord, dat tot een heilige diaken gericht werd: ‘Wees heilig, gij die de vaten van de Heer aanraakt.’
Een beschouwing van Elisabeth van de Drie-Eenheid
Zij spoort ons aan om alles te doen voor God en met God. Zij schrijft kort voor haar dood aan haar vriendin:
“Beste Antoinette, in het licht van de eeuwigheid ziet een mens de dingen zoals ze in werkelijkheid zijn… O hoe leeg wordt alles wat niet voor God en met God gedaan werd. Ik smeek je, druk overal het zegel van de liefde op! Alleen de liefde blijft. Het leven is zo ernstig: elke minuut wordt ons geschonken om dieper wortel te schieten in God.”
We kunnen ons dan wel de vraag stellen: hoe geraken wij zover, alles voor en met God doen? Zuster Elisabeth vervolgt:
‘jezelf vergeten, opkijken naar Jezus die onze Meester is en zowel vreugde als pijn aanvaarden als direct voortkomende uit zijn liefde.‘
Deze drie: jezelf vergeten, opkijken naar Jezus en alles aanvaarden uit Zijn hand. Niet gemakkelijk, maar toch de moeite om het te blijven proberen.
