Voorwoord
Goede zusters en broeders,
terwijl de lente volop zijn entrée heeft gemaakt, kijken we vol verwachting uit naar het Pinksterfeest eind deze maand. We besteden in deze Karmelvlam al volop aandacht aan dit feest van de uitstorting van de Heilige Geest.
Priester Marc Verwaeren vergelijkt de Heilige Geest met onze gps. Je leest het even verderop.
Een Pinkstertoespraak van paus Franciscus uit 2014 geeft ons dan weer de Romeinse visie.
Een eerbetoon aan onze hemelse Moeder Maria mag niet ontbreken in deze meimaand. Die vond ik in een gedicht van een (alvast voor mij) nobele onbekende.
En we staan opnieuw stil bij Thérèse. Dit maal bij de periode vlak na haar dood en de jaren die volgden.
Mogen we tot slot in de ontluikende natuur de sporen zien van God, moge ons hart vervuld worden van Zijn pracht en heerlijke bloesemgeur. Alles spreekt van de Schepper, mét maar vaak ook zónder woorden.
Nu al wens ik eenieder een zalig feest van Pinksteren !
Robrecht
Pinksteren en onze gps
Een ingebouwd navigatiesysteem in je auto, vandaag is dit een normaal gegeven. Je moet de juiste bestemming invoeren, anders lukt het helemaal niet en dool je maar wat rond. Gelovigen hebben ook een ingebouwd navigatiesysteem dat hen begeleidt op hun levensweg. Als, ze die gps juist instellen, houdt die hen steeds op de juister weg. Bij ons doopsel krijgen wij onze gps met: Gods Geest. En door ons vormsel wordt die als het ware geüpdatet. Stilletjes aan komt het besef hoe we die gps op de juiste koers kunnen houden.
Op onze levensweg kiezen we om te leven zoals Jezus, om te leven naar Gods Geest. Dikwijls moeten we die gps updaten, want soms raken we door omstandigheden of eigengereide keuzes toch de weg kwijt. We raken als het ware wat gedesoriënteerd. Maar elk jaar is daar opnieuw het Pinksterfeest dat ons wakker schudt en een nieuw elan geeft. Pinksteren is het feest van de Geest van God. We laten ons door die Geest ‘begeesteren’. Hij is de stem diep in ons die ons oproept om die geestdrift te delen. Die ons die aanzet, dat duwtje geeft om mensen in nood een helpende hand te reiken. De vreugde van je gelovig zijn uitstralen in je leven en je werken, en dat samen met anderen te beleven. Leven als geestdriftige mensen. Het kan als je Gods Geest in jou maar zijn werk laat doen! Pinksteren is openstaan voor een kracht die je boven jezelf uittilt.
Is warm lopen voor iets wat hoop geeft en uitzicht biedt. Is geloven dat heel gewone mensen iets buitengewoons tot stand kunnen brengen als ze zich laten inspireren door woorden van liefde en kracht. Pinksteren is diep ademhalen en alles wat in je is openzetten voor een droom die lucht geeft. Is je vleugels uitslaan en je mee laten nemen door die windvlaag van boven die als een frisse bries over de aarde waait. Is de kracht van God in elkaar erkennen en in zijn Geest met elkaar verder gaan.
Marc Verwaeren, pastoor-deken
Bijbelteksten rond Pinksteren
Nu zeiden ze : “Laten wij een stad bouwen met een toren (van Babel) waarvan de spits tot in de hemel reikt : dan krijgen wij naam en worden wij niet over de aardbodem verspreid.” Toen de Heer neerdaalde om de stad en de toren die de mensen bouwden in ogenschouw te nemen, zei Hij : “Nu zijn ze één volk en spreken ze allen dezelfde taal. Wat zij nu doen is nog maar een begin; later zal geen enkel van hun plannen meer te stuiten zijn. Laten we neerdalen en verwarring bren- gen in hun taal, zodat de één niet meer verstaat wat de ander zegt.” En de Heer dreef hen van daar naar alle kanten de hele aardbodem over, en er kwam een einde aan de bouw van de stad. Daarom noemt men die stad Babel want de Heer heeft daar verwarring gebracht in de taal van alle mensen en hen vandaar over de hele aardbodem verspreid.
Genesis 11, 4-9
(God werpt de utopie van de eenheid van de mens die zich in zonde tégen Hem opstelt van zich af : dat is de betekenis van de verspreiding en de verwarring van de talen. Enkel de Geest van het Pinksterfeest is bij machte de eenheid van de mensen te bewerken.)
Wij allen, joden en heidenen, slaven en vrijen, zijn in de kracht van één en dezelfde Geest door de doop één enkel lichaam geworden en allen werden we gedrenkt met één Geest.
1 Kor. 12, 13
God heeft ons gered door het bad van wedergeboorte en vernieuwing door de heilige Geest. Want Hij heeft de Geest overvloedig over ons uitgestort door Jezus Christus, onze Heiland. Zo zijn wij door zijn genade gerechtvaardigd en erfgenamen geworden van het eeuwige leven waar onze hoop op gericht is.
Tit. 3, 5b-7
Thérèse na haar dood
Na haar dood behield Thérèse een hemelse glimlach, zij zag er bekoorlijk mooi uit, zij hield haar kruisbeeld zo stevig vast dat ze het uit haar handen moeten trekken om haar te kunnen afleggen. Zuster Maria van het Heilig Hart en zuster Agnes van Jezus (= haar zus Pauline) hebben zich van die taak gekweten samen met zuster Aimée van Jezus. Ze merkten op dat Thérèse niet ouder leek dan 12 tot 13 jaar.
Haar leden bleven buigzaam tot aan haar begrafenis op maandag 14 oktober 1897.
Op 30 september is Thérèse het leven binnengegaan. De volgende dag wordt haar lichaam achter de tralies opgebaard. De familie brengt een laatste groet. Op 04 oktober wordt ze op het kerkhof van de stad be- graven. Haar zus Léonie loopt vooraan in de stoet. Ze zal nadien definitief intreden in de Visitatie van Caen en er de “kleine weg” van haar kleine zus in praktijk brengen.
Na haar dood vertelde een medezuster dat er ‘niets bijzonders’ over de jonge Theresia te vertellen was. Maar alhoewel haar korte leven zeer geleidelijk verlopen was, wist ze door haar diepe verbondenheid
met Jezus het geloof heel dichtbij te brengen en zeer intens te vertellen. Dit is mede de reden dat haar autobiografie (die ze in gehoorzaamheid had neergeschreven), Histoire d’une âme (Het verhaal van een ziel) zeer populair is. In dit boek vertelt ze hoe de liefde haar roeping werd, en hoe “de kleine weg” haar spiritualiteit vormde. Haar zus Agnes van Jezus (Pauline) heeft de autobiografie uit een drietal manuscripten samengesteld en bewerkt.
Thérèse’s autobiografie “Histoire d’une âme” verschijnt al amper een jaar na haar dood. Al vlug zijn er nieuwe uitgaven nodig en worden de eerste vertalingen gemaakt. Het is intussen in meer dan 40 talen vertaald. Van over heel de wereld komen er brieven met getuigenissen over bekeringen, genezingen en verschijningen van de kleine zuster in bruin habijt. De beperkte bloemlezing met één vijfde van de getuigenissen uit de oorlogsjaren 1914-1918 telt 592 bladzijden.
Op 29 april 1923 wordt Theresia zalig verklaard.
Maria Pellemans, parochiaan van Koekelberg, werd 100 jaar geleden, op 22 maart 1923, wonderbaar genezen door de heilige Thérèse. Deze genezing is doorslaggevend geweest voor de heiligverklaring van Thérèse twee jaar later in 1925 door paus Pius XI. Maria Pellemans treedt nadien in de Karmel van Gent. Voor een uitgebreider relaas van de wonderbare genezing van Maria Pellemans, zie Karmelvlam juni en juli van vorig jaar : “Ontmoeting met een wonder”.
In 1997 wordt Theresia, als derde vrouw in de geschiedenis, door paus Johannes Paulus II tot kerklerares uitgeroepen omwille van haar “kleine weg”.
Thérèse’s leven is in verschillende boeken beschreven. Ze wordt in 1927 de patrones van missionarissen en het missiewerk. Ze is ook patrones van Frankrijk en Rusland.
Over Theresia van Lisieux zei Titus Brandsma: “Veelal verwacht men van een heilige iets bijzonders, iets dat van het gewone afwijkt, iets dat men de poëzie van een heiligenleven zou kunnen noemen.
Op de avond van dit leven
Zal ik voor U verschijnen
Met lege handen
Want ik vraag U niet, Heer,
Mijn werken te tellen
H. Thérèse van Lisieux
En nu ziet men het zo prozaïsch gewoon, dat men er uiterlijk de heilige niet in ziet. Maar dat is juist de ware heiligheid”.
Aan de rand van de stad Lisieux is ter ere van Theresia een enorme basiliek gebouwd, die door vele pelgrims en toeristen wordt bezocht.
Van Theresia van Lisieux zijn 47 foto’s bewaard, wat uitzonderlijk veel is voor een 19e-eeuwse heilige. 41 van deze foto’s werden in de Karmel van Lisieux genomen door Céline Martin, een zus van Thérèse die in 1894 was ingetreden. Zij nam bij haar intrede een fotocamera mee en documenteerde in de loop der jaren het leven in de Karmel met honderden foto’s.
Als heilige wordt Theresia van Lisieux afgebeeld als karmelietes die een crucifix en rozen tegen de borst houdt, naar een bekende uitspraak van haar: “Ik wil het rozen [= zegeningen] laten regenen op aarde”.
Veel kerken bezitten beelden of relikwieën van Theresia van Lisieux. Na haar verheffing tot kerklerares in 1997 door paus Johannes-Paulus II maakten de relieken van de heilige een reis door de wereld.
Een groot aantal kerken, scholen en rooms-katholieke instellingen zijn vernoemd naar Theresia van Lisieux. In België zijn Sint-Theresiakerken te vinden in onder andere Anzegem, As, Berchem, Bredene, Ekeren, Schaarbeek, Slypskapelle, Trooz en Wevelgem. Van de scholen kunnen genoemd worden het Sint-Theresiacollege in het Belgische Kapelle-op-den-Bos.
Robrecht
Bronnen : Vastenkalender Radio Maria en Wikipedia
Pinkstergedicht 1937
Teresa Benedicta van het Kruis
Wie zijt Gij, zacht schijnsel dat mij vervult,
en het duister van mijn hart verlicht?
Zijt Gij de bouwmeester van de eeuwige kathedraal,
die van de aarde tot de hemel reikt?
Door U bezield verheffen zich de steunpilaren omhoog
en staan ze onwrikbaar gegrondvest.
Gemerkt met Godseeuwige naam
richten zij zich op naar het licht en dragen ze de koepel
die als een kroon de heilige kathedraal omsluit,
Uw wereldomvattende werk:
Heilige Geest – Gods scheppende hand.
Zijt Gij het zoete lied van de liefde en van de heilige schroom,
dat eeuwig klinkt rondom de troon van de Drievuldigheid,
en dat het gezang van alle reine schepselen in zich draagt?
De samenzang die de ledematen met het hoofd verbindt,
waarin eenieder de geheime zin van zijn bestaan geheiligd vindt
en jubelend uitstroomt, vrij opgenomen in Uw stroom:
Heilige Geest – Eeuwige jubel.
Een Kerk die verrast en verwart
Geliefde broers en zussen, goede dag!
Het feest van Pinksteren herdenkt de uitstorting van de Heilige Geest over de Apostelen verzameld in het Cenakel. Zoals Pasen is ook dit een gebeurtenis die plaatsvindt tijdens een reeds bestaand Joods feest en dat een verrassende voltooiing brengt. Het boek van de Handelingen van de Apostelen beschrijft de tekenen en de uitwerkingen van die buitengewone uitstorting: een krachtige wind en vlammetjes van vuur; de vrees verdwijnt en maakt plaats voor moed; de tongen komen los en allen verstaan de boodschap. Waar de Geest van God komt, wordt alles nieuw en veranderd. Het gebeuren van Pinksteren betekent de geboorte van de Kerk en haar publieke verschijning; twee kenmerken vallen ons op: het is een Kerk die verrast en verwart.
2 Een fundamenteel gegeven van Pinksteren is de verrassing. We weten het, onze God is de God van de verrassingen. Niemand verwachtte nog iets van de leerlingen: na de dood van Jezus waren ze een onooglijk groepje geworden, verslagen wezen van hun Meester. En dan gebeurt iets onverwachts dat verwondering wekt: de mensen zijn ontsteld want ieder hoorde de leerlingen in zijn eigen taal spreken over de grote werken van God. 1 De Kerk die met Pinksteren geboren wordt, is een gemeenschap die verbazing wekt omdat zij, in de kracht die van God komt, een nieuwe boodschap verkondigt – de Verrijzenis van Christus – in een nieuwe taal – de universele taal van de liefde. Een nieuwe boodschap: Christus leeft, Hij is verrezen; een nieuwe taal: de taal van de liefde. De leerlingen worden vervuld van kracht uit den hoge en spreken met moed – enkele ogenblikken eerder waren het nog lafaards nu spreken ze met moed en durf, met de vrijheid van de Heilige Geest.
3 De Kerk is geroepen om altijd zo te zijn: bekwaam om te verrassen door te verkondigen dat Jezus de Christus de dood heeft overwonnen, dat de armen van God steeds gespreid zijn, dat zijn geduld er altijd is om ons op te wachten, te genezen, vergiffenis te schenken. Precies omwille van deze zending heeft de verrezen Jezus zijn Geest aan de Kerk geschonken. Let wel: als de Kerk leeft, moet ze blijven verrassen. Verrassen is eigen aan de levende Kerk. Een Kerk die niet in staat is te verrassen, is een zwakke, zieke, stervende Kerk die zo spoedig mogelijk in de reanimatieafdeling moet worden opgenomen.
4 In Jeruzalem zal men er wel de voorkeur aan gegeven hebben dat de leerlingen van Jezus, verlamd door angst, binnenshuis opgesloten zou- den gebleven zijn in plaats van verwarring te veroorzaken. Ook van- daag eisen velen dat van de Christenen. De verrezen Heer dringt hen echter de wereld in: ”Zoals de Vader mij gezonden heeft, zo zend ik u” (Joh. 20, 21) . De Kerk van Pinksteren is een Kerk die niet aanvaardt onschadelijk te zijn, te sterk “uitgepuurd”. Neen, zij aanvaardt dit niet! Ze wil geen versiersel zijn. Het is een Kerk die niet aarzelt naar buiten te treden, de mensen tegemoet, om de boodschap die haar werd toe- vertrouwd, te verkondigen, zelfs als die boodschap stoort of verontrust, zelfs als die boodschap misschien problemen veroorzaakt en ons soms tot het martelaarschap brengt. De Kerk wordt één en universeel geboren, met een nauwkeurige identiteit, maar open, een Kerk die de wereld omhelst maar niet opsluit; ze vrij laat, maar ze omhelst zoals de colonnade dit plein: twee armen die zich openen om te verwelkomen en zich niet sluiten om vast te houden. Wij Christenen zijn vrij en de Kerk wil dat we vrij zijn!
5 We richten ons tot de Maagd Maria die op de morgen van Pinksteren in het Cenakel was, als Moeder bij de kinderen. In haar heeft de kracht van de Heilige Geest werkelijk “grote dingen” bewerkt (Lc. 1, 49) . Zij- zelf heeft het gezegd. Zij, Moeder van de Verlosser en Moeder van de Kerk, verkrijgt door haar bemiddeling een hernieuwde uitstorting van de Geest van God over de Kerk en over de wereld.
Paus Franciscus, hoogfeest van Pinksteren, St.-Pietersplein 08 juni 2014
Lisieux bedevaart
Van 01 tot 04 juni gaan we op bedevaart naar Lisieux. Tenminste diegenen die daarvoor inschreven. Het is één van de vele activiteiten dit jaar ontplooid ter gelegenheid van de 150e verjaardag van Thérèse’s geboorte.
Pater Martin Faingnaert begeleidt de bedevaarders.
Bedoeling van deze bedevaart is Thérèse beter te leren kennen, te waarderen en in haar stappen te treden.
Ook zullen we stilstaan bij haar heilige ouders Louis en Zélie Martin. Uitvalsbasis is de Ermitage Ste.-Thérèse dat naast het karmelietessenklooster ligt. Van daaruit gaan de bedevaarders ondermeer het ouder- lijk huis in Alençon bezoeken, de horlogerie, het paviljoen, de basiliek Notre-Dame en in Lisieux zelf de Karmel, de basiliek en de kathedraal St.-Pierre.
We vragen de thuisblijvers om de bedevaarders te gedenken in hun gebed. En omgekeerd vragen we de bedevaarders om alle thuisblijvers indachtig te zijn.
Moge deze pelgrimstocht het innerlijk leven van de bedevaarders verrijken.
Gebed tot Maria
Eenzaam maar niet alleen
Veel mensen wonen alleen, maar niet allen zijn eenzaam.
Mensen zijn niet gauw eenzaam
als ze het contact met anderen niet schuwen,
zich goed kunnen bezig houden
en zich in vele zaken interesseren.
Liefhebbende mensen trekken anderen aan.
Liefhebbende mensen leven in vrede met zichzelf.
Ze voelen zich niet vlug alleen,
want God leeft met hen mee.
Maria,
Het trof U,
dat uw Zoon Jezus als volwassen man, U alleen liet.
U leed eronder dat velen Hem niet begrepen,
dat vooraanstaanden van uw volk
Hem veroordeelden en lieten kruisigen.
In uw lijden voelde U zich alleen
Zo kunt U het begrijpen
als eenzaamheid ons zwaar valt.
Blijft U met uw Zoon bij ons
als het goed is
dat wij momenten
van eenzaamheid doorworstelen.
R. van Rostenberge
Onze maandelijkse vergadering gaat door op de 3e zondag van de maand.
We komen volgende maand dus samen op zondag 18 juni. Pater Piet Hoornaert (karmeliet in ons klooster in Gent) zal een conferentie geven over een karmelitaans onderwerp waarbij hij zal inspelen op ons jaarthema “vertrouwen”.
Wie interesse heeft, is hartelijk welkom. Gelieve wel eerst pater Lukas of Robrecht te verwittigen van uw komst.
P. Lukas : 09/225.57.87 of lukas.martens@karmel-gent.be
Robrecht : 0473/74.61.00 of robrechtdezuttere@yahoo.com
