Foto’s Vatican Media
Toespraak van Pater Miguel, generale overste van de Karmel. Ter gelegenheid van de audiëntie bij Paus Franciscus op 11 september 2021
Beste Heilige Vader,
Het is ons een groot genoegen u op deze zaterdagmorgen te mogen begroeten.
Hier zijn wij, het gehele Generaal Kapittel van de Ongeschoeide Karmelieten, kinderen van de H. Teresa van Jezus, van de H. Johannes van het Kruis en van zovele Karmelheiligen, trouwe zonen van de Kerk, zoals ook wij vastbesloten willen zijn.
Wij vertegenwoordigen ongeveer 4.000 van onze broeders uit de hele wereld, en we brengen hier ook onze zusters de Ongeschoeide Karmelietessen, de Seculiere Karmelieten, de hele grote familie van de Teresiaanse Karmel. Wij komen vragen om een zegen en een bevestiging van onze reis, om onze toewijding te verlevendigen, en om Karmel te zijn op de weg naar buiten. Wij willen die Karmelieten zijn die de Kerk en de wereld van ons vragen.
De Karmelietessen wisten hoe ze intens het huidige moment moesten beleven. Zij werden verliefd op God en lieten Hem de hoofdrolspeler van hun leven zijn: met onverschrokken geloof, moedige nederigheid, broederlijke vreugde, gedurfd vertrouwen. Teresa zei: “de wereld staat in brand” (C 1, 5), en zij wilde het weinige dat zij kon inzetten: “het weinige dat in mij was” (ibid.).
De essentie van de Karmel is “stille liefde” (Johannes van het Kruis, Spreuken van Licht en Liefde 131), onbaatzuchtige toewijding en creatief vertrouwen. U zei het, Heilige Vader, Edith Stein citerend: “In de donkerste nacht komen de grootste profeten en heiligen tevoorschijn…” (Gaudete et Exhultate 8 ). De beslissende personen uit de geschiedenis komen niet voor in geschiedenisboeken of kranten. Daarom willen wij een contemplatie cultiveren die ons niet wegvoert van het echte leven, maar die ons er meer in onderdompelt en ons dichter brengt bij de wonden van de mens van vandaag, om ze te helen met de tederheid die wij in de vriendschap met Jezus hebben geleerd, en die gebed is.
De beste bladzijden van de Karmel zijn geschreven in de moeilijkste momenten: de Morada’s van de heilige Teresa; het Geestelijk Hooglied van de heilige Johannes van het Kruis in de gevangenis van Toledo, het offer aan de barmhartige liefde van de heilige Therese (aan wie wij weten dat u zo toegewijd bent), de toewijding van Edith Stein in het concentratiekamp, de hartstochtelijke liefde van Teresa de los Andes en Maria Felicia van het Heilig Sacrament, Chiquitunga?
Heilige Vader, ik wil met mijn broeders en zusters ons leven riskeren, niet wachtend op morgen, zonder angst gewond te raken, als ridders zonder soldij, zoals Theresia zei (Leven 15, 11), Jezus helpen het kruis te dragen, de paus helpen het kruis te dragen, vanuit onze gehoorzaamheid en dienstbaarheid, zonder ommekeer, begerig Jezus meer en meer te kennen en lief te hebben, om Hem gekend en bemind te maken, in de woorden van Theresia van Lisieux.
Maria staat centraal in het leven van een karmeliet. Het scapulier is Maria’s aanwezigheid. We willen ontwapend van onszelf leven en bekleed met Maria. Onder haar witte mantel plaatsen we het leven van de Paus, dierbare Heilige Vader. Naast haar, Jozef, zo dierbaar ook voor ons Karmelieten. Ik maak van de gelegenheid gebruik om u namens mijn zusters en broeders hartelijk te danken voor de brief die over de H. Jozef, “Patris Corde”, is geschreven. In de school van Theresia vragen we hem ons te leren vaders te zijn, te weten hoe we zonen en broeders kunnen zijn. Wij voelen ons beschermd door Maria en Jozef, en dat is ons vertrouwen.
En nu, Heilige Vader, sta ik mezelf toe, met Teresiaanse vermetelheid, u een belangrijke vraag te stellen: wat wil onze dierbare Paus Franciscus van ons, wat wil hij vandaag van de Ongeschoeide Karmelieten?
Namens al mijn broeders, hartelijk dank uit de grond van mijn hart. Heilige Vader, aan onze gebeden en genegenheid zal het u te allen tijde niet ontbreken. Dank u dat u ons ontvangt.
P. Miguel Márquez Calle, van de heilige Maria
Toespraak van Paus Franciscus tot het generaal kapittel van de Karmel op 11 september 2021
Paus spoort Ongeschoeide Karmelieten aan tot Gods vriendschap, broederlijk leven en zending.
Paus Franciscus heeft zaterdag een ontmoeting gehad met leden van het 92e Algemene Kapittel van de Ongeschoeide Karmelieten. Hij sprak met hen over hoe zij zich kunnen vernieuwen, trouw blijvend aan hun contemplatieve roeping van vriendschap met God.
Door Robin Gomes vaticannews.va
Paus Franciscus heeft zaterdag de Ongeschoeide Karmelieten aangespoord om de harmonie te bewaren tussen vriendschap met God, broederlijk leven en zending door te luisteren naar de Geest, de tekenen van de tijd te onderscheiden, en getuigen te worden voor allen. Bij dit alles mogen zij hun contemplatieve roeping en charisma niet uit het oog verliezen.
De paus richtte deze vermaning tot de leden van het 92e Algemene Kapittel van de Ongeschoeide Karmelieten, die hij zaterdag in het Vaticaan ontmoette. Hij moedigde hen aan op de weg van het luisteren naar de Geest om de tekenen van de tijd te onderscheiden en te getuigen in de wereld, waarover het Generaal Kapittel van 29 augustus tot 19 september beraadslaagt.
Hij zei dat men naar de Geest moet luisteren om te kunnen reageren op de tekenen van de tijd, waardoor de Heer van de geschiedenis tot ons spreekt en zich openbaart. Luisteren en onderscheidingsvermogen, zei hij, zijn nodig met het oog op het getuigenis, op de zending door de verkondiging van het Evangelie, zowel met woorden als, vooral, met leven.
Trouw aan charisma
In deze huidige crisis van de pandemie, die zoveel zekerheden heeft doen instorten, aldus de paus, zijn de Ongeschoeide Karmelieten geroepen om trouw te zijn aan de eeuwige elementen van hun charisma. Hoewel deze crisis ons moet helpen terug te keren naar het wezenlijke en ons niet te laten afleiden door valse zekerheden, is het ook een gunstig moment voor de Karmelieten om de gezondheidstoestand van hun Orde te onderzoeken en het vuur van hun oorsprong te voeden.
De Heilige Vader trotseerde de onheilsprofeten die voorspellen dat de toekomst van het godgewijde leven kort is en opraakt, en zei dat deze pessimistische opvattingen voorbestemd zijn om te worden weerlegd, omdat het godgewijde leven een integrerend deel is van de Kerk, zoals Jezus het heeft gewild, en de Geest het voortdurend voortbrengt. “Daarom moeten we de verleiding vermijden om ons zorgen te maken over overleven, in plaats van ten volle te leven door de genade van het heden te verwelkomen, zelfs met de risico’s die dit met zich meebrengt.”
Paus Franciscus herinnerde de Ongeschoeide Karmelieten eraan dat het hunne in wezen een contemplatief leven is, in de geest van de grote Karmelheiligen Teresa van Avila en Johannes van het Kruis, en anderen. Trouw aan deze gave is het karmelleven, zei hij, “een antwoord op de dorst van de hedendaagse mens, die diep van binnen dorst naar God, dorst naar het eeuwige en dit vaak niet begrijpt, er overal naar op zoek is”.
Geest van wereldsgezindheid
Paus Franciscus drong er bij de karmelieten op aan om te waken voor de geest van wereldsgezindheid, die heel subtiel is en ongemerkt schuilgaat achter psychologismen, spiritualismen of valse nieuwigheden. In dit verband herinnerde hij aan het lezen van een werk van de bekende Franse jezuïetentheoloog uit de 20e eeuw, pater Henri de Lubac, die een Bendictijnse geestelijke pater citeert die zei dat geestelijke wereldsheid “het ergste kwaad is dat de Kerk heeft geteisterd, ja, erger dan dat ten tijde van de concubine pausen”. Paus Franciscus zei dit ook te hebben gezegd tegen de Claretianen die hij donderdag ontmoette. De krant van het Vaticaan, L’Osservatore Romano, schrok echter van de uitdrukking “concubine pausen”, die de woorden zijn van de Lubac, en zette in plaats daarvan “erger dan de concubine paters”. Paus Franciscus zei dat de krant bang was voor de waarheid en hoopte dat hij dit zou rechtzetten.
Het vuur van Gods vriendschap
Sprekend over evangelische trouw, zei de Heilige Vader dat het er niet om gaat veranderingen te weigeren, maar de noodzakelijke veranderingen aan te brengen om te beantwoorden aan wat de Heer van ons vraagt, hier en nu. Daarom vereist trouw een vaste gehechtheid aan de waarden van het evangelie en aan het eigen charisma, en het afzien van datgene wat verhindert het beste van zichzelf te geven aan de Heer en aan anderen.
Zo moedigde de paus de ongeschoeide karmelieten aan op de weg van vriendschap met God, broederlijk leven in gemeenschap en zending. Hij herinnerde aan de H. Teresa van Avila, volgens wie vriendschap en gemeenschap met de Heer niet alleen bidden is, maar ook een gebed van leven maken in vreugde. “De vriendschap met God rijpt in stilte, in herinnering, in het luisteren naar het Woord van God; het is een vuur dat van dag tot dag gevoed en bewaakt moet worden”.
De warmte van Gods vriendschap, zo vervolgde de paus, helpt ons ook het broederlijk leven in de gemeenschap te beoefenen. Het is geen bijkomstigheid, maar een wezenlijk element. Daaraan wordt u herinnerd door uw naam zelf: “Broeders op blote voeten”.
Geworteld in hun relatie met God zijn de Ongeschoeide Karmelieten geroepen om relaties te cultiveren met een gezond evenwicht tussen alleen zijn en samenzijn met anderen, tegen de stroom van individualisme en de standaardisering van de wereld in. De paus herinnerde hen er nogmaals aan dat de vernieuwing van hun zending onlosmakelijk verbonden is met trouw aan hun contemplatieve roeping, en dat zij niet de zending van andere charismatische stromingen moeten imiteren. Contemplatie is geen vlucht uit de werkelijkheid, zei hij, maar een openstellen van het hart en het leven voor de kracht die de wereld werkelijk transformeert, namelijk de liefde van God.
