Broeders en zusters,
Wanneer we het feest van de H. Drie-eenheid vieren gaat het niet om een theologische uitleg, het zou trouwens niet mogelijk zijn. We vieren op dit feest dat we mogen thuis komen bij God. Wij, eenvoudige mensen, mogen kind aan huis zijn bij God. We mogen ons warmen aan die liefdevolle eenheid die er is tussen de Vader, de Zoon en de H. Geest.
We kennen God als Vader, Zoon en H. Geest. Kennen heeft altijd met liefde te maken. God kennen betekent dan dat wij in een liefdevolle verbondenheid willen treden met God, dat we ons in Hem geborgen weten.
In de voorbije dagen, de dagen voor Pinksteren, hebben we gelezen uit het ‘Hogepriesterlijk gebed’ van Jezus. En daar heeft Jezus gebeden dat wij zouden mogen deelhebben aan de liefdesrelatie tussen Hem en de Vader, dat we zouden worden opgenomen in de eenheid die er is tussen de Vader en de Zoon en de H. Geest. Jezus heeft gebeden dat we die eenheid ook zouden beleven in onze gemeenschappen, onze gezinnen, onze parochies. De mens is op zoek naar eenheid, met God, met de ander, met zichzelf. En die eenheid is een weerspiegeling van de eenheid die leeft tussen de Vader, de Zoon en de H. Geest.
Daarom maken we zo vaak het kruisteken. Het herinnert ons telkens opnieuw dat we kind van God zijn geworden. Het kruisteken maken betekent ons omhullen met de goddelijke Drie. We openen ons voor Gods aanwezigheid. We zijn niet meer alleen. We mogen delen in de intimiteit van God zelf als zijn kinderen.
Paulus zei het ons in de tweede lezing: “De Geest zelf bevestigt het getuigenis van onze geest dat we kinderen zijn van God”. Het is de H. Geest die ons de bevestiging geeft dat we kinderen van God zijn. Jezus heeft gebeden dat we één zouden zijn. De H. Geest roept ons op die eenheid te beleven als een gemeenschap van liefde op wie de liefde van God afstraalt.
Broeders en zusters,
Hoe onbegrijpelijk het mysterie van de Drie-eenheid ook mag zijn: één ding is zeker: dit mysterie leeft als een warme liefdesbron in ons hart. Het feest van de Drie-eenheid nodigt ons uit te geloven in de liefde die God heeft voor ieder van ons, voor elke mens. We vierden in de voorbije weken dat Jezus in die liefde tot het uiterste gegaan is. We hoeven niet bang te zijn ons over te geven aan die liefde. God heeft het beste met ons voor. Zijn liefde zal nooit kwetsen of ontgoochelen. God is liefde, zonder meer. S. Paulus zegt ons dat de Geest die we ontvangen hebben niet een geest van slaafsheid is, maar de Geest van God die ons doet uitroepen: “Abba” Vader.
Het enige dat we nu kunnen doen is ons hart openen voor de liefde van God en ons laten opnemen in die wonderbare eenheid tussen Vader, Zoon en H. Geest. En eigenlijk kunnen we God daar nooit genoeg voor danken. Laat ons dat nu samen doen in deze eucharistie. Amen.
P. Roeland
