Broeders en zusters,
Wat zou er omgegaan zijn in het hart van de apostelen. Het zijn bewogen dagen geweest: de dood van Jezus, dan de berichten dat Hij leeft, Hij is zelfs aan hen verschenen. Maar nu zijn we enkele weken later. Stap voor stap nemen ze opnieuw de draad op. Laten we maar opnieuw gaan vissen, stelt Simon Petrus voor. Maar hoe hard ze ook hun best doen, het lukt niet. Alles wat er gebeurd is, laat hen niet los. Ze vangen niets. Het is allemaal zo pijnlijk en hopeloos.
En toch was Jezus daar aanwezig, maar ze weten het niet. En wanneer Jezus hen toeroept het net langs de andere kant uit te gooien herkennen ze Hem nog niet. Totdat één van hen – hij die Jezus liefhad – plots de situatie doorziet en roept: “Het is de Heer”. Hij die liefhad herkende Hem. Alleen de liefde herkent. Alleen de liefde is in staat om door de eentonigheid van het alledaagse door te stoten naar de aanwezigheid van Jezus. Ook Petrus geeft zich onmiddellijk gewonnen. Hij heeft vertrouwen in iemand die bemint. Alleen de liefde is geloof- waardig en neemt alle twijfels weg: Het is de Heer.
Na het ontbijt neemt Jezus Petrus even ter zijde en stelt hem een tedere en toch pijnlijke vraag. “Simon, hou je van Mij? Heb je Mij meer lief dan dezen hier?”. Had Jezus die vraag enkele weken vroeger gesteld, Petrus zou het uitgeroepen hebben: ‘Natuurlijk dat ik van Je hou’! Maar sinds die dagen voor Pasen kan Petrus het niet meer. Hij heeft ook de kelk moeten drinken tot de bodem. Petrus is door de Satan gezift geweest, zoals Jezus had voorspeld. En het scheelde niet veel of hij was bezweken. Maar er was die blik van Jezus geweest, een blik die geladen was met een liefde die Petrus nooit meer zou vergeten. Een blik die op staande voet van zijn bittere tranen liefdestranen heeft gemaakt. Petrus heeft geen vertrouwen meer in zichzelf. Zijn enig vertrouwen is die blik van Jezus. En heel bescheiden, maar met een boordevol hart vol liefde, zegt Petrus: ‘Heer, Gij weet alles, Gij weet toch dat ik U bemin’. In de verloochening heeft Petrus Jezus ontmoet. Door de verloochening is Petrus arm geworden, bewust van zijn zwakheid, maar is hij ook sterker overtuigd van de trouwe liefde van Jezus. Er is geen andere macht dan de macht van de liefde, liefde die vergeeft en herstelt, veel schoner dan ooit tevoren.
Broeders en zusters,
Laten we ons nu zelf eens in de plaats van Petrus stellen. En Jezus stelt ons dezelfde vraag: ‘Hou je van Mij?’ Wat zou je antwoorden! We kunnen verveeld zitten met die vraag. Of misschien denken we aan alles wat er gebeurd is in ons leven. En toch zal de Heer ons de vraag blijven stellen: ‘Hou je van Mij?’ Jezus kijkt niet hoe ons verleden geweest is, hoe zwak we geweest zijn. Hij kijkt alleen maar hoe veel liefde je hebt. En als we in de ogen van Jezus kijken kunnen we geen ander antwoord geven dan het antwoord van Petrus: ‘Gij weet alles Heer. Ge kent mij, Ge ziet mijn onmacht, mijn zonden, maar ge weet ook dat ik Je bemin’. En dan zal de Heer ook ons aanstellen als herder van onze medemens. Hij zal je vragen zorg te dragen voor je medemensen om zo Gods liefde voor jou en jouw liefde voor de anderen concrete gestalte te geven.
Ik wil eindigen met een getuigenis van Antony de Mello: “Ik had een tamelijk goede relatie met de Heer. Ik vroeg Hem om dingen, praatte met Hem, prees Hem, dankte Hem… Maar ik had altijd het onaangename gevoel dat Hij wilde dat ik Hem in de ogen zou kijken, en dat wilde ik niet. Ik sprak met Hem, maar keek weg wanneer ik voelde dat Hij me aankeek. Ik keek altijd weg. En ik wist waarom. Ik was bang. Ik dacht dat ik er wel een aanklacht zou vinden over een niet berouwde zonde. Ik dacht dat ik er een eis zou vinden. Hij zou wel iets van me willen.
Op zekere dag raapte ik al mijn moed bij elkaar en ik keek Hem aan. Er was geen aanklacht. Er was geen eis. Zijn ogen zeiden alleen maar: ‘Ik hou van je’. Ik keek lang in zijn ogen. Onderzoekend keek ik Hem aan. Maar de enige boodschap bleef: ‘Ik hou van je’. Ik liep naar buiten en net als Petrus schreide ik bittere tranen”.
P. Roeland
Download of print deze homilie als pdf
