Broeders en zusters,
In de cycli B en C staat op de vierde zondag van de Advent Maria centraal. Vandaag is dat anders. Vandaag wordt onze aandacht gevraagd voor S. Jozef. Er wordt weinig gesproken over S. Jozef, misschien omdat we geen enkel woord van hem vinden in het evangelie. Nochtans werd ook aan hem een belangrijke taak toegewezen. Zoals God een beroep doet op Maria om moeder van Gods Zoon te worden, zo doet Hij een beroep op Jozef om aan te tonen dat Jezus uit het geslacht van David komt opdat het woord van de Profeten in vervulling zou gaan.
Opvallend bij S. Jozef is wel dat hij telkens ‘vanuit den hoge’ wordt aangespoord om iets te doen. Telkens gebeurt het door een engel van de Heer die hem verschijnt in een droom. En Jozef doet onmiddellijk wat van hem gevraagd wordt. Geen vraag om uitleg, geen protest, zeker geen gemor. Jozef spreekt niet maar hij ontwaakt doet gewoon wat hem wordt opgedragen.
De zwijgzaamheid van S. Jozef, zijn luisterbereidheid, zijn voorbeeldige gehoorzaamheid tonen dat wij hier te doen hebben met een man die zich totaal overgeeft aan het plan van God. Misschien begreep hij ook niet alles, zoals Maria. Maar nederig en bescheiden blijft hij op de achtergrond, intens luisterend naar elke wenk die hem van boven gegeven wordt. En altijd is hij bereid daar op in te gaan. Zo is S. Jozef.
Vandaag in het evangelie krijgt S. Jozef de opdracht, het kind dat uit Maria geboren wordt, een naam te geven. “Geef Hem de naam Jezus, want Hij zal zijn volk redden van hun zonden”. Hij zal ‘Immanuel’ genoemd worden: God met ons, hoorden we in de eerste lezing. En zo gaat de profetie van de Profeet Jesaja in vervulling.
En met die naam wordt de levensopdracht van Jezus duidelijk: zichtbaar maken dat God ons nooit alleen zal laten. God zal altijd aan onze kant staan. De belofte gedaan aan de Profeten is werkelijkheid geworden. De Zoon van God heeft zich niet vastgeklampt aan zijn goddelijke waardigheid, maar Hij is afgedaald en midden onder ons komen wonen, in alles aan ons gelijk, behalve dan in de zonde. Dat moet het fundament zijn van ons geloof: het vertrouwen dat Hij er altijd zal zijn en dat zijn hand mij recht zal houden, als ik het zelf niet meer zie zitten.
Broeders en zusters,
Met Kerstmis vieren we niet alleen dat de Zoon van God mens wordt. God wil ook in ons leven ter wereld komen en mens worden in ieder van ons. Daarvoor werd ons deze adventstijd gegeven om er ons op voor te bereiden. Misschien moeten we aarzelend zeggen dat we er nog niet klaar voor zijn; dat we meer met andere zaken zijn bezig geweest. Maar het antwoord op onze aarzeling is wat we in het evangelie van een engel hoorden zeggen: “Jozef, zoon van David, wees niet bang…”. ‘Wees niet bang’. We mogen blijven hopen dat God ook in ieder van ons mens wil worden. Zo blijft het wonder van de menswording voortduren. Dan worden we nieuwe mensen en breekt er een nieuwe manier van samenleven door.
Broeders en zusters,
Als we er voor kiezen om God over enkele dagen in ons geboren te laten worden, dan is het ook aan ons om dat zichtbaar te maken in onze manier van leven. Want dan krijgen ook wij een nieuwe naam: ‘Immanuel’ en worden wij gezonden om door wat wij zeggen en vooral door wat wij doen, die naam concreet te maken zoals Jezus dat gedaan heeft. Zijn manier van leven maakte de mensen duidelijk dat God met iedereen die er voor open staat een verbond van liefde wil aangaan. En zo kan er een nieuwe aarde ontstaan waar vrede en vreugde heersen en waar de liefde de basis is van het leven. Amen.
P. Roeland
