+
Broeders,
Eigenlijk zouden we op deze avond “zonder zorgen en vol van vreugde” en met vele gelovige christenen te samen de opstanding van Jezus Christus moeten kunnen vieren.
De paaswake: een viering die bol staat van symboliek…Het begint al bij de vuurwijding en de ceremonie met de paaskaars. Er is de zegening van het doopwater. Er zijn klokken en wierook en zang en orgelspel…het spel ook van licht en donker.
We moeten het vieren. We kunnen niet anders: in het wijdingsgebed over het brandende vuur staat duidelijk: “God, Gij schenkt licht in het duister”. De paasjubelzang is zo mogelijk nog uitbundiger: “Ja, heel de aarde moet God wel prijzen. Ja, heel de aarde jubelt en juicht”.
Toch is er bij ieder van ons – denk ik – iets dat die vreugde toch getemperd laat aanvoelen. De Goede Week … een week die zich als een eerste mooie lenteweek presenteerde, kent dit jaar een heel aparte sfeer. Mensen moeten thuis blijven. Elk van ons heeft weet van mensen die besmet zijn met het corona-virus…of daar zelfs aan gestorven zijn. Nog voor de Goede Week dit jaar begon leek het er al op dat het graf dit jaar leger zou zijn dan anders. Kan ook dit jaar de steen voor het graf weggerold worden? Want de steen voor het graf wegrollen is geloven in de toekomst. Is leven van de hoop. Is dwars tegen alle donkere kanten van het bestaan zeggen: “Het licht straalt in de duisternis. Dat licht is Christus. Christus die verrezen is. Alleluia!”
Maar de roep van Jezus: “God mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” Die roep is wellicht dit jaar bij heel veel mensen blijven nagalmen. Mensen zijn met duizenden overleden, wereldwijd en ook in ons land. Anderen strijden nu nog steeds om hun leven…mensen raken vertwijfeld wanneer het virus té dichtbij komt in familie- of vriendenkring.
Zelfs de bemoedigende schouderklop, een ondersteunende omhelzing…het kan nu niet. Alles is stil gevallen. Nog nooit was Stille Zaterdag zo stil als dit jaar. Het beeld van een eenzame paus op het lege Sint-Pietersplein dat deze week het hart van zowat iedereen heeft geraakt…een beeld dat een symbool is geworden.
Tegen de achtergrond van die stilte en leegte vieren wij christenen ook dit jaar Pasen. Zingen we ook nu: “De Heer is waarlijk opgestaan. Alleluia. De Heer is waarlijk opgestaan. Alleluia! Zoek Hem bij de doden niet, maar versta het nieuwe lied…De Heer is waarlijk opgestaan. Alleluia!”
Het hoe en wat van de verrijzenis ontsnapt ons. Maar weg gerold wordt de steen voor het graf. Met de vrouwen aan het graf mogen ook wij de stem van de engel horen: “Wees niet bevreesd, ik weet dat gij Jezus zoekt, de gekruisigde. Hij is niet hier. Hij is verrezen zoals Hij gezegd heeft.”
We mogen het geloof in de kracht van de bevrijding door Christus niet verloochenen. Vanuit je geloof in de Verrezen Heer, kan je de zware steen voor het graf weg rollen.
Ook dit jaar brandt de paaskaars teken van Jezus’ verrijzenis en van ons geloof in dat verrijzenisgebeuren waarin we ook eens allemaal mogen delen.
De sociale media informeren, mensen zingen, klappen in de handen, hangen witte vlaggen uit het raam, branden kaarsen… het is de weg die mensen tastend en zoekend gaan om de hoop niet ten onder te laten gaan. Het zijn voor mij even zovele flitsen van opstanding, van het paaslicht…van de overtuiging dat duisternis en dood nooit het laatste woord hebben.
Ook in deze nacht moet het klinken … zo mogelijk nog krachtiger dan anders: “Hij is opgestaan, Hij leeft, Hij leeft!” Van dat vertrouwen, van dat geloof zullen morgen om 12 uur op de middag, op paaszondag, de klokken beieren wereldwijd.
Broeders,
Daarom en daarom alleen durf ik vandaag vanuit het diepst van mijn hart aan ieder van u en aan de mensen met wie we verbonden zijn, zeggen: “ZALIG PASEN !”.
o.a.m.d.g.
Download of print deze homilie als pdf
