+
Zowel in de eerste lezing als in het evangelie staat de hemelvaart van Jezus centraal: Hij wordt ten hemel geheven, de apostelen staren Hem na, en een wolk onttrekt Hem aan hun ogen. Het is zo een realistisch tafereel dat we het ons heel gemakkelijk kunnen voorstellen. Dat was ook de bedoeling van de auteur. Hij weet dat de mens graag omhoog kijkt, want de hoogte trekt aan. Immers, wanneer je omhoog kijkt, zie je het onaangename niet waar de aarde, waar de wereld vol van is.
Van Pasen naar Hemelvaart: van schrik naar vertrouwen
Tijdens de paaswake beluisterden we het einde van het evangelie van Lucas. De vrouwen die het lichaam van Jezus wilden balsemen vinden het lichaam niet en staan er met gebogen hoofd bij, niet wetend wat ze moeten denken. Wanneer ze ook nog twee mannen in witte gewaden zien worden ze met schrik bevangen. De mannen vertellen hun: “Waarom zoekt u de levende onder de doden? Hij is niet hier, Hij is uit de doden opgewekt”.
Vandaag, veertig dagen na Pasen, op Hemelvaart horen we een aantal verzen uit datzelfde hoofdstuk. De sfeer is nu helemaal anders. Geen schrik, maar vertrouwen. Jezus zegt aan zijn apostelen dat ze getuigenis moeten afleggen van Jezus’ opstanding en de vergeving van de zonden.” De apostelen hebben deze opdracht van Jezus gehoord en opgevolgd.
Jezus vertrouwt op zijn leerlingen … en op ons
Eigenlijk geeft Jezus zijn leerlingen veel vertrouwen. Zij zullen nu de fakkel moeten overnemen. Hoe ze dat gedaan hebben lezen we in de ‘Handelingen van de Apostelen’. Maar ook ná hen stopt het niet.
“Ik vertrouw erop dat jullie het nu alleen kunnen” zegt Jezus. Hij laat de leerlingen daarbij niet in de steek: “Blijf in de stad tot jullie met kracht uit de hemel zijn bekleed”. Hij laat ook ons de zaken zelf in eigen hand nemen. Maar laat ons niet in de steek. Hij blijft altijd bereikbaar, Hij laat zijn bijstand achter. Nu is het aan ons. Hij laat ons doen, omdat Hij er blijkbaar op vertrouwt dat wij het in de kracht van de heilige Geest aankunnen.
Jezus’ Hemelvaart: het doek valt
Jezus verlaat zijn apostelen. De periode waarin Jezus lijfelijk onder zijn leerlingen aanwezig was, eindigde op Calvarie. Daarna zijn er nog verschijningen geweest van de Verrezen Heer, maar ook die periode sluit af. Lucas zegt in de Handelingen dat dit een periode van veertig dagen is geweest, terwijl hij in het evangelie de verrijzenis en het afscheid dichter bij elkaar brengt en als het ware op eenzelfde dag laat gebeuren, zoals Johannes het aanvankelijk ook laat vermoeden.
Het doek valt, zouden we oneerbiedig kunnen zeggen. Jezus wordt opgenomen en verdwijnt achter een wolk. Een wolk die in de Bijbel vaak wijst op Gods transcendentie en verborgenheid en tevens een teken kan zijn van bescherming. Jezus is thuisgekomen. Maar al heeft hij ons verlaten, hij laat ons niet alleen (ZJ 412). Geen angst, maar vreugde. Geen tranen, maar een nieuwe aanpak. Daartoe zal de heilige Geest ons sterken.
We staan er niet alleen voor
Jezus belooft zijn leerlingen aanwezig te zullen blijven door de Geest opdat zij en hun volgelingen blijven getuigen tot het einde der tijden. Na de verkondiging dóór Jezus gebeurt nu de verkondiging over Jezus.
Zo bekeken is Hemelvaartsdag een heel belangrijke dag. God acht ons in staat en rijp genoeg om de wereld, die Hij ons heeft toevertrouwd, te beheren. Om het leven zo te organiseren dat iedereen tot zijn recht komt. Om het op een manier te organiseren zoals men dat van verstandige mensen mag verwachten.
Voor Lucas is het duidelijk: christenen moeten anders leren wachten, anders om zich heen leren kijken, ze moeten leren op een andere manier met het weggaan van Jezus om te gaan.
Niet naar boven staren … maar samenwerken met de Heilige Geest
Veertig dagen na Pasen breekt het moment aan dat Hij overgaat naar God, om voortaan de leerlingen en hún volgelingen en ook ons bij te staan in de Geest. Van de vrijblijvende bespiegeling, staren naar de hemel, gaan wij naar een betrokkenheid, waarbij wijzelf in het spel zijn, door de kracht van de Geest. Voor die Geest moeten we ons hart openen.
Met zijn leven heeft Jezus een spoor van licht getrokken, en met zijn liefdevol vertrouwen in de goedheid van de Vader is Hij de weg geworden, waarlangs wij God kunnen vinden, de weg waarlangs God ook toegang krijgt tot ons hart, tot het hart van allen die geloven in zijn Zoon. Jezus heeft God zijn Vader toegelaten in de mooie dingen van het leven, maar evenzeer in de duistere kant van lijden en dood.
Daarom heeft Christus zijn leerlingen uitgezonden over de hele wereld om zijn evangelie te verkondigen aan heel de schepping. De goede boodschap van de nabijheid Gods.
Verheven aan Gods rechterhand en ons toch nabij
Zijn heengaan heeft het mogelijk gemaakt dat Hij ons op een andere manier nabij kan zijn: in de Geest die Hij zijn leerlingen beloofde te zenden. Waar wij in zijn Naam samenzijn vieren we zijn aanwezigheid. De Heer is nabij, voor ieder die Hem aanroept, Hij troont in de harten van zijn gelovigen. Daar is de hemel, omdat God daar woont, die hemel en aarde gemaakt heeft. `Moge God ons innerlijk oog verlichten om te zien, hoe groot de hoop is waartoe Hij ons roept, hoe rijk de heerlijkheid van zijn erfdeel te midden der heiligen en hoe overgroot zijn macht in ons die geloven’.
Wij vieren de Hemelvaart van Christus als een feest dat hemel en aarde elkaar in Hem bereiken, door Hem elkaar raken, en samen God verheerlijken.
o.a.m.d.g.
