+
Ik hoop dat we allemaal nog dromen hebben. Dromen doen je leven, doen je hopen op … Ook als christenen blijven we hopelijk “dromen”. Dromen van de nieuwe schepping … die begint bij de Gekruisigde. We leven momenteel in een wereld die wat op zijn kop staat. Ook onze wereldwijde Kerkgemeenschap is in zwaar water aan het varen. We hebben dus nood aan perspectief.
De Gekruisigde is dat perspectief. Maar het is niet zo eenvoudig om dat te zien. Jezus, hangend aan het kruis roept gemengde gevoelens op. Het kruis is misschien wel hét symbool van loslaten tot in het uiterste. Het is Jezus die zijn leven loslaat om het nieuw terug te krijgen.
Doorheen het kruis, dwars doorheen pijn en lijden krijgt het verlangen naar leven vorm. Op het kruis – symbool van de totale vernietiging – wordt Jezus’ leven bevrijd van angst en chaos. Hij is voor ons gestorven hoorden we in de brief aan de Hebreeën: “Hoewel Hij Gods Zoon was, heeft Hij moeten lijden, en zo heeft Hij gehoorzaamheid geleerd. En toen Hij naar de uiteindelijke volmaaktheid gevoerd was, werd Hij voor allen die Hem gehoorzamen een bron van eeuwige redding”.
Er is moed nodig om te aanvaarden dat Jezus voor ons is gestorven, want in die belijdenis spreek je uit dat je alles van Hem wil ontvangen.
Jezus ontvangt doorheen zijn kruisdood eeuwig leven bij de Vader. In die beweging neemt Hij ons mee: ook wij ontvangen ons leven – ons innerlijk leven – nieuw! Met Christus zijn wij gestorven om straks ook met Hem te verrijzen tot nieuw leven.
Geloven mag je niet opsluiten in moralisme en dogmatisme … Jezus’ kruisdood opent de ruimte waarin het woord Gods kan ontkiemen. “Geloof is geen risico, maar de toelating om een risico te nemen: de aanwezigheid van de Geest nodigt ons uit te zoeken naar het meest radicale en het meest stoutmoedige. Geloven is aan de zijde blijven staan van het leven, vaak ook in wanhoop en in de nacht.” 1
Hangend aan het Kruis nodigt Jezus je uit om je hart wijd open te zetten voor “wat blijft”. De gekruisigde Messias doet alle gevestigde ideeën en waarden over religie en mens ontploffen. Hij maakt de ruimte vrij voor het volkomen onverwachte en onzegbare, dat tegelijk de bestemming van de mens is.
Daarom nodigt Teresia van Avila je uit om “ na te denken over het mysterie van Christus aan de geselkolom, over het lijden dat Hij daar onderging en voor wie Hij het leed. Wie Hij is die dit leed, en de grote liefde waarmee Hij alles gedragen heeft.” 2 En ook: “ Te midden van zoveel smarten, vervolgd door de enen, bespuwd door de anderen, door zijn vrienden verraden en verlaten, zonder iemand om Hem te verdedigen. Verkleumd van kou is Hij zo alleen, dat je mekaar kunt troosten, de een de ander. Of bekijk Hem beladen met het kruis waarvan het gewicht Hem het ademhalen belette. Hij zal naar je kijken, Hij, met zijn mooie ogen vol tranen en zo vol medelijden. Hij zal zijn eigen leed vergeten om jou te troosten. Dit doet Hij alleen opdat je vertroosting zou zoeken bij Hem en je je hoofd zou wenden om Hem aan te zien.” 3
Kijk lang naar het kruis … Opdat in je hart die ruimte vrij zou kunnen komen kijken en waken we vanavond/vannacht bij het kruis van onze Heer Jezus Christus. Waak morgen bij het graf van Jezus … zo opent je hart zich voor het onverwachte, voor het onzegbare van de verrijzenis.
1. Maurice Bellet over de universele hoop van het christendom
2. Teresia van Avila, ‘Boek van mijn leven’, 13, 22
3. Teresia van Avila, ‘Weg van volmaaktheid’, 26,5
“Christus van Johannes van het Kruis” door Salvador Dali geschilderd in 1951.
Johannes van het Kruis maakte deze kleine tekening (5,7 x 4,7 cm) tijdens een verblijf in Avila, tussen de jaren 1572 en 1577.