Vandaag zijn we de veertigdagen voorbereiding op het Paasfeest begonnen.
Is Pasen een eerder uitbundig feest, dan is de sfeer van voorbereiding op het paasfeest eerder gedragen door inkeer, boete en bezinning. Wat zich actueel in Europa voordoet, oorlog in Oekraïne, met alles wat dit aan vertwijfeling en leed meebrengt, zal de vastentijd van dit jaar sterk kleuren. Twee jaar lang heeft men moeten proberen het coronavirus onder controle te krijgen. Nu dit de goede richting uit gaat worden we geconfronteerd met oorlogsgeweld. Het brengt onnoemelijk veel leed voor zovele mensen … maar ook bij ons gaat het niet ongemerkt voorbij. Plots is iedereen er zich heel scherp van bewust dat hoe dan ook ons met elkaar samenleven een broos spel is. Steeds weer moet de politiek wikken en wegen en heroriënteren.
Dat is ook zo in ons persoonlijk leven. Ook wij hebben telkens weer nood aan heroriëntering. De veertig dagen voor Pasen zijn zo dagen van ons opnieuw richten naar Jezus Christus, van ons leven opnieuw uitdrukkelijk onder het Evangelie te stellen. Drie belangrijke pijlers worden ons daarbij gegeven om ons daarbij te helpen: gebed, aalmoes en vasten.
We moeten het durven toegeven: enkel met onze goede wil komen we er niet. Enkel steunend op onze goede wil brengt ons waarschijnlijk niet écht tot een leven vanuit de gezindheid die was in Christus Jezus.
Er is zoveel waardoor onze goede bedoelingen de mist in gaan: vermoeidheid, spanning, ongeduld … Altijd weer opnieuw merken we dat ons bestaan niet af is; dat het om een gebroken bestaan gaat.
Misschien klinkt dat een beetje zwaar en somber, maar er steekt ook iets positief in : in zijn grote barmhartigheid aanvaardt God ons zoals we zijn.
Ieder van ons botst op zijn/haar grenzen. We hebben hulp nodig … maar als we onze zwakheid durven aanvaarden, dan kan Gods genade daarop inspelen.
Schreef Paulus niet: “Wij smeken u, in Christus’ naam … laat je met God verzoenen.” En “nu is het er de gunstige tijd voor.”
Dat we dan tijdens deze veertig dagen, dat we tijdens onze pelgrimstocht naar Pasen toe, steeds beter zouden gaan inzien dat ons leven vanuit ons doopsel met Jezus Christus verbonden is. Maar ook dat die verbondenheid ons spreken en handelen moet inspireren.
Alleen zo kan Pasen de vreugde scheppen van het eeuwig leven. Vastentijd is naar het voorbeeld van Jezus Christus meer en beter mens worden…in de stuwing van Gods genade.
