+
‘Eldad en Medad zijn aan het profeteren in het kamp. Mijn heer, dat moet u hen verbieden.’ ‘Meester, we hebben iemand die ons niet volgt in uw naam duivels zien uitdrijven, en we hebben getracht het hem te beletten omdat hij geen volgeling van ons is.’
Zo klinkt het in de eerste lezing en in het evangelie, en hoe oud die woorden ook zijn, ze zijn heel herkenbaar. Want ook vandaag worden mensen uitgestoten omdat ze niet tot een bepaalde groep behoren.
Mozes en Jezus denken daar heel anders over. ‘Ik zou willen dat heel het volk profeteerde’, zegt Mozes, en Jezus zegt: ‘Wie niet tegen ons is, is voor ons.’ Eigenlijk zeggen ze: ‘Veroordeel niet, maar kijk naar het goede dat mensen doen die niet tot je groep behoren.
Jezus’ reactie nodigt ons uit dankbaar te zijn voor goede dingen, ook door anderen gedaan. Wij hebben niet het monopolie van goedheid. God is groter dan zijn georganiseerde kerk.
God is immers geen monopolie voor katholieken, maar de Schepper van alle mensen. Het zijn dus zeker niet alleen katholieken die voor zieken zorgen, die aandacht hebben voor mensen in nood, die armen helpen, die opkomen voor het milieu en de natuur, die liefdevol en vol zorg met hun medemensen omgaan.’
Eergisteren was ik nog even in Sijsele. Toen ik daar federatiepastoor was, werd in de leegstaande kazerne een groot vluchtelingenkamp ingericht. Vandaag zijn daar opnieuw honderden vluchtelingen en asielzoekers. Ik zag ze op straat lopen. Groepjes van twee, drie jonge mensen. Ik vraag me dan telkens af: “wat gaat er in deze mensen om?” … “Wat zijn hun verwachtingen rond een gelukkig leven?” Ver weg van hun land en cultuur, van familie en vrienden…”
Sinds het laatste Concilie wordt de Kerkgemeenschap vooral gezien als ‘het volk van God onderweg’. De periode van mijn vormsel was het kerklied “Wij zijn samen onderweg, Alleluia” zowat een hit onder de kerkliedjes.
Vandaag vraag ik me af “hoe samen is samen”?
Als volgelingen van Jezus Christus mogen we de ogen niet sluiten voor het leed van mensen rondom ons. Jezus heeft dat ook niet gedaan. In alle ontmoetingen die Jezus had en die door de evangelisten zijn opgetekend zie je hoe voor Jezus de mens belangrijk was. De mens, niet zijn ziekte, niet zijn problematiek, maar de concrete mens is voor Jezus steeds het belangrijkste.
Ook vandaag mogen niet afkomst, taal en denkbeelden het belangrijkste zijn. We moeten radicaal leren dat we geen eigenaars zijn van de plek die ons dierbaar is en van de wereld die we samen bewonen. We moeten leren samenwerken, ondersteuning bieden en begeleiden.
In zijn brief n.a.v. de werelddag schrijft paus Franciscus: “Gesloten en agressieve vormen van nationalisme (vgl. Fratelli tutti, 11) en radicaal individualisme (vgl. 105) doen het “wij” afbrokkelen en verdelen het, zowel in de wereld als binnen de Kerk. En de hoogste prijs betalen zij die gemakkelijk de “anderen” kunnen worden: vreemdelingen, migranten, gemarginaliseerden, zij die leven aan de rand van het bestaan.”
De paus vraagt ons in deze context om een Kerk die steeds meer katholiek is, zoals de heilige Paulus de gemeente van Efese voorhield : “Eén lichaam en één Geest, zoals gij ook geroepen zijt tot een en dezelfde hoop waarvoor Gods roeping borg staat. Eén Heer, één geloof, één doop. Eén God en Vader van allen, die is boven allen en met allen en in allen” (Ef. 4, 4-5).
Alle mensen van goede wil roept de paus op om samen te werken aan een veelkleurige toekomst: ‘Naar alle mannen en vrouwen van de wereld gaat mijn oproep om samen op weg te gaan naar een steeds groter “wij”, om de menselijke familie te hernieuwen, om samen aan onze toekomst van gerechtigheid en vrede te bouwen door te waarborgen dat niemand achterblijft.’
De inhoud van zijn brief sluit perfect aan bij de boodschap die uit de zondagslezingen van vandaag klinkt: dat we elke medemens moeten leren zien als een zuster, een broeder. Dat we respect moeten hebben voor hun anders zijn. Zo niet blijf je steken in egoïsme.
Misschien heeft het wel alles te maken met de oproep van Paulus aan de christenen van Efese: “bekleedt je met de nieuwe mens, geschapen naar Gods beeld” en verder “Weest goed voor elkaar en hartelijk. Vergeeft elkaar zoals God u vergeven heeft in Christus. Leidt een leven van liefde, naar het voorbeeld van Christus”…
“Wij zijn geroepen samen te dromen. Wij moeten niet bang zijn te dromen en dit samen met de ene mensheid te doen als tochtgenoten tijdens dezelfde reis, als zonen en dochters van dezelfde aarde …”, schrijft de paus aan het eind van zijn brief.
Ik wil eindigen met het gebed dat de brief afsluit,
Ik stel voor dat we het gebed samen bidden:
Heilige en geliefde Vader,
uw Zoon Jezus heeft ons geleerd dat er in de hemel een grote vreugde ontstaat,
wanneer iemand die verloren is, wordt teruggevonden,
wanneer iemand die uitgesloten, geweigerd of aan de kant gezet is,
weer in ons “wij” wordt opgenomen,
dat zo steeds groter wordt.
Wij bidden u, verleen alle leerlingen van Jezus
en alle mensen van goede wil
de genade om uw wil te volbrengen in de wereld.
Zegen ieder gebaar van welkom en hulp
dat aan ieder die in ballingschap is, weer een plaats geeft
in het “wij” van de gemeenschap en van de Kerk,
opdat onze aarde kan worden,
zoals Gij haar hebt geschapen:
het gemeenschappelijke Huis
van alle broeders en zusters. Amen.
Franciscus,
Rome, Sint Jan van Lateranen, 3 mei 2021
→ De brief van paus Franciscus voor de Werelddag Vluchteling en Migrant
→ De website over het beeld “Angels Unawares”