+
Broeders en zusters in de Heer,
We vieren vandaag een hoogfeest…hét hoogfeest van de karmelorde: O.L.Vrouw van de Berg Karmel. Je herkent haar aan het scapulier dat ze in haar gevende handen houdt.
Van bij het begin op de berg Karmel behoorde de Orde Maria toe. Te midden van de kluizen daar, bouwde men een kapel ter ere van Onze Lieve Vrouw. Ook bij de overgang van het karmelgebergte naar Europa en in de eerste moeilijke tijd daar, zeggen de verhalen dat Maria aan Simon Stock, generale overste van de Orde, verscheen in de nacht van 16 juli 1251 in het klooster van Aylesford, in England. Ze wees daarbij op het scapulier: teken van haar verbondenheid met de Orde.
Precies daarom gaat het: Maria heeft zelf volop de intimiteit met God beleefd. Die intimiteit die het leven in de Karmel zo rijk maakt.
De geschiedenis heeft Maria vele titels gegeven. Het neigt soms zelfs wat tot al te menselijke overdrijvingen. Maar misschien heeft dat allemaal te maken met de blijdschap dat een gewoon, eerlijk en authentieke mens, Maria, zo dicht bij God betrokken kan zijn. Dit is hoopvol voor iedere christen mens.
De middeleeuwse Duitse mysticus Eckhart schreef: “In de kern van elke mensenziel is er een wachttijd om Jezus te laten geboren worden”. Dit zijn diepe dingen. Hier gaat het om de kern van de karmelitaanse ruimte. Dit kan je enkel beleven in stilte en eenvoud.
Maria zal wellicht in haar dorp geen echt opvallende figuur geweest zijn en haar innerlijke leven laat zich ook niet zomaar grijpen. Maria is geen ‘supermens’. Nee, grootse dingen gebeuren in stilte. Maria hoort daar thuis…bij de stille eenvoud. Wat haar siert is haar stil geloof, haar volop vertrouwen op Gods liefde, in zijn mysterie.
Zo is zij beeld van de Kerk. En bovendien staat ze niet los van de geloofsgemeenschap. Zo kunnen we zeggen: zij is onze zus, onze moeder, onze koningin van de Karmel. Haar gehoorzaamheid aan God en haar liefde voor God kunnen voor ons een bron van inspiratie zijn. Onze band met Maria, Koningin van de Karmel mag geen vrijblijvende vroomheid zijn. Ze moet tot in ons persoonlijk leven wortelen.
We worden uitgenodigd haar voorbeeld te volgen. Het Nieuwe Testament tekent haar als iemand die leeft vanuit Gods Woord. Ze was er vertrouwd mee, ze stond er voor open. Daarmee staan we pal bij de centrale oproep in de Leefregel van de Karmel: “Dag en nacht in de wijzing van de Heer staan… Dag en nacht zijn Woord overwegen.”
Het bezinnen, bidden, waken …vormen voor ons de humuslaag van onze dagdagelijkse verbondenheid met God.
Evenals bij Maria zal die gehoorzaamheid leiden tot deemoed en inzet.
Moeder van Christus zijn betekent voor Maria niet enkel zelfgave en zelfvergetelheid. Ze brengt ons Christus. Ook daarin is ze ons voorbeeld. Want levend in de “wijzing van de Heer” gaan ook wij op onze beurt – bescheiden – doorverwijzen naar de Heer Jezus.
Onze band met Maria is op zich een lofprijzing van Gods heerlijkheid.
Dit feest valt midden in de zomer, teken van volheid. Het is een feest waarin we vieren hoe God in Maria zijn trouw en erbarmen, zijn macht en wijsheid heeft bekend gemaakt.
Ons antwoord daarop “ons streven naar de volheid van de liefde wordt altijd weer aangewakkerd door onze werkelijke verbondenheid met de Moeder Gods”, zeggen de Constituties van de Karmel.
Als wij vandaag naar Maria toe gaan, dan is dat omdat wij nog altijd van haar verwachten dat zij ons dichter bij Jezus zal brengen. Dat is toch haar taak als Moeder van de Karmel: Jezus geven.
Amen.
o.a.m.d.g.
Download of print deze homilie als pdf
