Ik zal haar naar de woestijn leiden en spreken tot haar hart. De woestijn is de eenzaamheid waar men terecht komt bij zichzelf, waar men zoekt naar waarheid, waar men zoekt hoe men die dingen een plaats kan geven die voorlopig nog té confronterend zijn, te moeilijk om te begrijpen, om te aanvaarden. Dat zoeken vraagt eerlijke openheid, aandacht, invoelend luisteren. Het vraagt studie en uitwisseling met vrienden.
We bekijken hoe Edith dit beleefde:
als tiener neemt zij bewust afscheid van het geloof van haar ouders, zij studeert filosofie, psychologie, germanistiek en geschiedenis.
Haar protestantse vriendin, die haar man verloor in de eerste wereldoorlog, straalt desondanks een diepe vrede uit. Dit maakt op Edith een diepe indruk. Die ervaring, samen met de lectuur van het leven van Teresa van Avila, brachten haar op het spoor van het christelijk geloof.
Zoeken naar waarheid betekent ook keuzes maken vanuit een sterke verantwoordelijkheidszin en bereid zijn alle consequenties daarvan te dragen. Zo zijn er haar inzet voor het Rode Kruis in de eerste wereldoorlog, haar toewijding als leerkracht aan de abdijschool, haar doop in de katholieke kerk, ondanks de pijn die zij daarmee haar moeder en haar familie aandeed, haar intrede in de Karmel die door velen uit haar vriendenkring niet begrepen werd en ten slotte de prijsgave van haar leven.
In de gebeurtenissen van haar tijd voorziet zij het onheil dat het Joodse volk zal treffen. Edith heeft haar lamp voorzien van olie. Zij was voorbereid, zij heeft vooruitgezien wat het zou worden en zij heeft aanvaard zoals Jezus het kruis aanvaardde tot verzoening. Drie jaar voor haar dood maakt zij haar testament: “Ook nu aanvaard ik met vreugde de dood die God mij heeft voorbestemd, in volkomen onderwerping aan zijn allerheiligste wil. Ik vraag de Heer mijn leven en mijn dood te aanvaarden tot Zijn glorie en verheerlijking, voor alle intenties van de Heilige Harten van Jezus en Maria en van de Heilige Kerk, in het bijzonder voor het behoud, de heiliging en de vervolmaking van onze Karmelorde, voor de verzoening van het ongeloof van het Joodse volk en opdat de Heer door de Zijnen wordt ontvangen en Zijn Rijk kome in heerlijkheid, voor de redding van ons vaderland en de vrede in de wereld, ten slotte voor mijn dierbaren, levenden en doden en allen die God mij heeft gegeven: dat niemand van hen verloren mag gaan.” Het is zinvol om in de offerande van elke Eucharistie onze eigen wijze van zelfgave de Heer aan te bieden.
Homilie Pater Lukas Martens 9 augustus 2021 : Edith Stein
