Zoals de leerlingen van Jezus hebben ook wij tijd nodig om de verrijzenis te begrijpen, te beleven, te vieren. We halen uit de schriftlezingen van vandaag enkele thema’s die ons de rijkdom van Jezus’ verrijzenis kunnen helpen begrijpen. Deze drie: verzoening, vervulling en aanwezigheid.
Verzoening
Jezus toont zijn wonden en zegt: ‘vrede zij u’. Daarmee toont Hij dat kwaad en zonde overwonnen zijn. Wat Hem werd aangedaan naar lichaam en ziel, kon niet erger. En toch is Hij er niet aan ten onder gegaan. Zelfs de ergste terechtstelling, heeft Jezus niet kunnen beletten tot nieuw leven op te staan. Zijn vijanden waren blij dat Jezus definitief uit de weg was geruimd. Nu konden zij vrij hun gang verder gaan. Maar Jezus’ verrijzenis was een streep door hun rekening. Het treft mij altijd in de preek van Petrus dat hij geen blad voor de mond neemt om zijn Joodse broeders hun schuld aan te wijzen. Tot tweemaal toe verwijt hij hen ervan Jezus te hebben verloo-chend om de vrijlating van een moordenaar de vragen. “Jij, Petrus, herinner jij je niet dat jij zelf je Meester driemaal verloochend hebt?” zo zouden wij hem kunnen vragen. Jazeker, Petrus herinnert zich dat zijn leven lang, maar hij denkt tegelijk aan de vergeving die hij van Jezus mocht ontvangen. Jezus’ blik vol barmhartigheid heeft zijn hart genezen, bevrijd. De verrezen Heer blijft onze voorspreker: “wij hebben een voor-spreker bij de Vader, Jezus Christus, die geheel zondeloos is, die al onze zonden goedmaakt, en niet alleen die van ons, maar die van de hele wereld.” Zo schrijft Johannes in zijn brief. En Petrus vervolgt zijn preek door aan te geven dat zijn Joodse broeders in onwetendheid hebben gehandeld. Zoals Jezus op het kruis heeft gebeden: “Vader, vergeef hen, want zij weten niet wat zij doen.” En ten slotte nodigt Petrus hen uit tot bekering en berouw. Zoals hij dit ook zelf beleefde na zijn verloochening. Dat is de weg ten leven. De vergeving is de ruggengraat van het evangelie.
Vervulling
Dan is er het thema van de vervulling van de Schriften. “Wat God had aangekondigd bij monde van alle profeten, dat Zijn Messias zou sterven, dat heeft Hij in vervulling doen gaan.” We mogen dit niet zo verstaan alsof voor Jezus alles tot in de puntjes op voorhand vast lag, dat alles geprogrammeerd was wat Hij zou moeten ondergaan. Nee, maar we mogen wel zeggen dat Jezus in de liefde tot het uiterste wou gaan en dat dit helemaal in de lijn lag van Gods plan. Ja, God heeft een plan met onze wereld, met ons, mensen, en dit zelfs van voor de grondvesting van de wereld, zoals het af en toe in het Nieuwe Testament wordt geschreven. En daarom heeft de geschiedenis van de mensheid zin, betekenis, richting en perspectief. Daarom bidden wij: “Vader, Uw Rijk kome, Uw wil geschiede…” Dat Gods Messias moest lijden, mogen we dus niet zo begrijpen dat het nu eenmaal zo vastgelegd was en Jezus niet anders kon. Nee, het gaat om een innerlijk moeten, een goddelijk moeten, het moeten van de liefde die geen andere weg wil gaan dan de weg van de uiterste solidariteit, van de goedheid die alle kwaad wil overwinnen. Aan Pilatus had Jezus geantwoord: “Ik ben in de wereld gekomen om getuigenis af te leggen van de waarheid.” Deze zending heeft Jezus tot het uiterste waar gemaakt. Ja, de Schriften worden in Jezus vervuld, maar God wil ook ons daarvoor nodig hebben. Ja, God heeft een plan met ons, mensen, maar Hij respecteert tegelijk ten volle onze vrijheid, onze eigen verantwoordelijkheid. Wij zijn geroepen om mee te werken aan het plan van God, door de verkondiging en door het voorbeeld van ons leven. En dat brengt ons bij het laatste thema: aanwezigheid
Aanwezigheid
Verrijzenis betekent: Jezus’ nieuwe, blijvende, werkzame aanwezigheid. “Ik ga heen, maar Ik keer tot u terug”, had Hij gezegd. Hij blijft met ons meegaan en mengt zich ongezien in ons gewone dagelijkse bestaan. Hij verschijnt aan de leerlingen terwijl ze met elkaar aan het praten zijn, Hij laat zich kennen aan het breken van het brood. Jezus is er waar twee of drie in Zijn Naam samen zijn. Hij werkt mee met Zijn apostelen door de tekenen die Hij verricht. Hij is onze voorspreker bij de Vader en Hij blijft onze herder en leidsman. Hij komt als Verrezene aanwezig in het sacrament van de Eucharistie. Hij is er, onzichtbaar, maar werkelijk in die bescheiden gedaanten van brood en wijn. De geestelijke schrijvers van de Karmel leren ons liefdevol bewust zijn van de Aanwezigheid van de Heer bij ons, naast ons, in ons. De paastijd is dé tijd bij uitstek om dit in te oefenen.
Laten we God danken voor de vrede die Hij ons aanbiedt, voor Zijn liefdevol plan met ons en voor Jezus’ trouwe aanwezigheid in ons midden
