We kunnen even stilstaan bij elk van de lezingen.
Paulus beëindigt zijn brief met hartstochtelijke woorden. Het gaat om een belangrijk geloofspunt, waarvoor hij veel slagen heeft moeten verduren die hij nog als merktekens op zijn lichaam draagt. Het gaat om de kracht van het Kruis. Als wij op Goede Vrijdag de kruisweg bidden zeggen wij bij elke statie: wij aanbidden U, Christus, en wij loven U omdat Gij door Uw heilige Kruis de wereld hebt verlost. De verlossing van de wereld, dat is een moeilijk begrip. Een sleutel om dat beter te begrijpen kan zijn: het overwegen van de zeven woorden die Jezus op het kruis heeft uitgesproken. We kunnen ze even overlopen: 1. Vader, vergeef hen want zij weten niet wat zij doen. Verlossing betekent: volkomen verzoening. 2. Vandaag nog zult ge met Mij zijn in het paradijs: Verlossing betekent: toegang tot de hemel. 3. Tot Zijn Moeder zegt Jezus: Ziedaar uw zoon, tot de leerling: zie daar uw Moeder. Onder het kruis schenkt Jezus ons Zijn moeder bij wie wij troost en bemoediging vinden, steun, begrip, medelijden. 4. Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? Jezus heeft verlatenheid doorstaan opdat wij niet ten ondergaan als wij ons verloren en vereenzaamd voelen. 5. Ik heb dorst: Hij dorst naar ons hart, naar onze liefde. Hoezeer verlangt God naar ons. 6. Het is volbracht: alles is overwonnen wat ons kan scheiden van God en van elkaar. 7. In Uw handen beveel Ik Mijn geest: samen met Zijn geest legt Jezus ook ons in Gods handen, zodat wij met Jezus helemaal mogen thuiskomen bij de Vader. Als wij af en toe één van die kruiswoorden overwegen kunnen wij met Paulus roemen op het Kruis van de Heer. Wat Paulus wil duidelijk maken is dat het niet onze eigen gerechtigheid of het perfect volbrengen van de wet zijn die ons vrede en heil brengen, maar wel het Kruis van Christus. Dat is bron van vrede, genade en barmhartigheid. Dat maakt van ons nieuwe mensen, een nieuwe schepping.
Jesaja schrijft als laatste hoofdstuk een troostrede. Het volk verkeert in diepe wanhoop. Na 50 jaar ballingschap mogen zij terugkeren. Dat was een grote vreugde, dat schiep grote verwachtingen. Maar wanneer zij zien hoezeer tempel en stad in puin liggen en wanneer zij ervaren hoe de plaatselijke bevolking helemaal niet blij is met hun aankomst en hen vijandig gezind is, dan is er diepe ontgoocheling. Het is dan dat Jesaja met zijn boodschap van vrede komt: jij die nu zo weent over deze stad, weet dat deze stad eens bron van jullie vreugde zal zijn, want God is trouw aan Zijn beloften, ook nu alles zo verloren lijkt en het onbegonnen werk schijnt om met heropbouw te beginnen. De laatste zin uit de lezing is belangrijk: de dienaren van de Heer zullen Zijn macht ervaren. God haalt machtigen omlaag van hun troon maar Hij verheft de vernederden en daarvan zullen alle volken kunnen getuigen, zo zingt de psalm.
Tenslotte het Evangelie: als Jezus Zijn 72 leerlingen uitzendt is het eerste wat Hij hen vraagt te bidden om meer arbeiders, omdat de oogst zo groot is. Vandaar het blijvend vragen aan God om nieuwe geroepenen. God wil zoveel geven, maar er zijn te weinig mensen om Zijn rijkdom door te geven. En na deze vraag geeft Jezus een scherpe waarschuwing: Ik zend u als lammeren tussen wolven. Er zal niet één wolf zijn, maar vele wolven. Wat doen? Daarvoor geeft Jezus verdere raad: wees arm, verlies geen tijd met lange begroetingen, laat uw enige rijkdom Mijn vrede zijn. Eet en drink wat men u aanbiedt, geneest de zieken en verkondig: het Rijk Gods is nabij. Het heeft de indruk dat Jezus meer belang hecht aan de manier waarop zij naar de mensen gaan dan aan de woorden van hun verkondiging. Deze zending werd een goede ervaring, maar zij moeten er geen vreugde in vinden dat de duivels aan hen onderworpen waren, maar dat hun naam in de hemel staat opgetekend. Verzamel u schatten in de hemel, had Jezus gezegd. De vrede die vrucht is van het Kruis, moge onze enige schat, onze enige rijkdom zijn zodat wij die aan anderen doorgeven in woord en daad.
Download of print deze homilie als pdf
