Mt 10, 26-33
De woorden die me het meest treffen in de eerste lezing, zijn “Heer van de hemelse machten, ik heb mijn zaak in uw handen gelegd”. Die Jeremia blijft vertrouwen op God. Het is als een vuur in zijn binnenste. Hij geeft het nooit op om het woord van de Heer te verkondigen, ook als het ongemakkelijk en lastig is.
Bij de apostel Paulus aan de christenen van Rome blijft de laatste zin me treffen: “God schonk ons rijke vergoeding door de grote gave van zijn genade: de ene mens Jezus Christus”. En hoe is het met onze wederliefde? In onze familiemis bij voorbeeld spreekt de taal van de bloemen iedereen aan. Ze zijn een dankbare herinnering aan Moeder Andrea, die zo hield van bloemen allerlei. Ze zijn vooral een lofprijzing voor Jezus, een middel om Hem te bedanken. Straks zullen onze jongsten daarbij helpen.
In het evangelie horen we er drie keer:: “Wees niet bang!” Het is als een refrein dat in onze oren blijft hangen. In de vier evangelies trouwens minstens twintig keren. Ge beseft daardoor beter die geborgenheid en zekerheid, als ge in verbondenheid met Christus leeft. Hij is het die u bezielt en uitnodigt om steeds opnieuw te blijven liefhebben, zelfs in pijnlijke omstandigheden. Ik herinner mij de retraite in voorbereiding op mijn vormsel. De predikant wist me te boeien met het beeld van een goed voorbereide fietstocht met de moeilijkheden die ge daarbij ondervindt. Voor u vandaag betekent dit bij voorbeeld als ge met grote interesse navraag doet over hetgeen een van uw familieleden ter harte gaat, zult ge de Heer dankbaar zijn voor de levenskracht die ge dan in u gewaar wordt. Het is dan aan u te zien dat ge door de Heer bemind wordt. Ge zijt niet bang.
Ge ondervindt dat ons Gents Karmelklooster een oase is waar ge op adem kunt komen. In de gang bij onze eetzaal hangen lijsten met een kleine evocatie van onze overleden medebroeders. Ik las er over pater Frans. Hij werd 70 jaar. Hij stierf op 11 december 2008. Er staat een evocatie bij van zijn levensgeschiedenis. Hij koos een leven van eenheid met Christus langs de weg van de Karmel. Hij was een ondernemende medebroeder met veel praktische zin. Dat bleek ook uit de vele taken die hem werden toevertrouwd. Leraar in ons college te Haasrode, vele jaren econoom hier te Gent en drie jaar in het Teresianum te Rome. Directeur van Boekhandel Uitgeverij Carmelitana, Prior in ons klooster te Gent, Provinciaal vice-postulator, geestelijke leider van religieuzen, leken en jongeren. Hij wees hen gaarne op Gods warme Vaderhart. Gelouterd in zijn laatste levensjaar, wordt hij door velen in dankbaarheid bemind. Die informatie deed me wel wat. Het is niet pas na zijn dood, dat hij ontdekte hoe God zijn eerste Vriend is. Wij beseffen dat God blijft meeleven met elk van ons. We zijn Hem dankbaar. Nu belijden we ons geloof in Hem.
