Heel zachtjes beginnen de dagen te lengen. Het licht groeit en dat is zichtbaar voor wie er op let. Uitkijken naar dat licht, is ook een accent van ons christelijk leven en van het engagement waarvoor we dagelijks kiezen: mensen die naar het Licht van Jezus dankbaar blijven uitzien.
We ervaren dat medemensen ons daarbij helpen en ons bemoedigen om volwassen terug verder te gaan. In de wisselvalligheden van het leven schenkt vooral ónze ontmoeting met de Heer Jezus ons het vertrouwen dat we er niet alleen voor staan.
Een dag zoals 2 februari, spreekt ons over de opdracht van Jezus in de tempel door Maria en Jozef, over die deugddoende ontmoeting met die twee diepgelovige mensen, over de erkentelijkheid voor ons eigen H. Doopsel, over de toewijding van mensen aan elkaar in het sacrament van het huwelijk, over dankbaarheid ook om de geloften van de religieuzen, om de beloften van leden van een Seculiere Orde.
Vele christenen voelen zich vandaag in hun geloofsleven alleen staan. Als mensen kennen wij onze kwetsbaarheid, onze zwakheden, de last ook om met beproeving in ons leven om te gaan. Gaandeweg leren wij dat wij toch tot weinig in staat zijn, als Jezus niet in en onder ons is. Als Hij echter óók aanwezig mag komen in deze onderkende én aanvaarde kwetsbaarheid, dan zijn wij goed bezig.
Zwakheid, kwetsbaarheid die wij nu – meer dan ooit – ervaren, is in feite een waarde in het christelijke en dus ook in het Godgewijde leven. Wij moeten over de huidige situatie daarom niet teveel klagen, maar haar vooral zien als een kans; zij is een profetisch signaal naar de maatschappij, waar macht, grootdoenerij en sterkte overgewaardeerd wordt.
Er zijn ook wel prille tekenen van geestelijke heropbloei van het Godgewijde leven in onze streken. Want zoiets hangt niet af van leeftijd en aantal, maar van de authentieke beleving van de spiritualiteit, van de culturele context én van Gods mysterievol initiatief.
In onze huidige, zwakkere positie van Godgewijd leven in deze tijd, kunnen wij eenvoudiger elkaar “welkom” heten en thuis laten komen bij God; en ook alles wat zinvol en waardevol is in deze wereld ondersteunen; het zoeken, de pijn, de creativiteit en de vreugde van mensen laten ervaren als gedragen door God.
Wij moeten daarbij het ouder-worden aanvaarden. Zo blijft dit een ‘actieve’ periode, waar kwaliteit van aanwezigheid, vrede stichten en wijze ondersteuning belangrijk zijn. In deze kwetsbaarheid van oudere Godgewijden kan de kracht van het Evangelie groter worden. Goed ouder worden is dan een “homilie in daden”, een stil getuigenis tot navolging.
Ook Maria inspireert vandaag. Zij beleefde een unieke, intieme relatie met Christus. Zij schonk haar lichaam, opdat de Messias geboren kon worden op onze aarde. Zij droeg haar zoon Jezus aan God de Vader op in de tempel. Zij is voorbeeld voor allen die bidden. Maria suggereert ons zo de meest essentiële houding voor àlle vormen van religieus zijn : namelijk beschikbaarheid, zelfgave, gebed en innerlijke stilte. Ze zijn het hart van de Godservaring.
Een stilteklimaat en innerlijkheid vullen elkaar aan. Zij vormen ook het hart, het klokhuis van onze karmelitaanse roeping. Mensen verwachten ons vandaag vooral op dàt niveau te vinden. Hier kunnen mensen tot innerlijke stilte komen en als zin-zoekende mens zichzelf en God hervinden in verzoening. Het is nodig dat wij onze spirituele ervaring kunnen laten aanvoelen, onze persoonlijke relatie met Christus en onze hoop doorheen het vieren van de H. Eucharistie.
Het is vandaag dus een dag van toewijding en zich toevertrouwen aan God en aan dierbare mensen. Een dag ook van het licht van brandende kaarsen en van lekkere, lichte pannenkoeken – het mogen ook wafels zijn – met bruine of witte suiker – of anders verwoord – van licht, warmte en gezelligheid.
Ik wens u graag een spirituele en deugddoende Lichtmisviering toe. Een dag van bemoediging, van bevestiging en verbondenheid. Met God en met elkaar. Een dag ook van dankbaarheid om alles wat leven schenkt en leven doet. Een ‘goddelijke’ avond …
VOORBEDEN
Om vreugdevolle religieuzen en Godgewijden;
dat zij God zoeken met heel hun hart,
dat zij de noden van Kerk en wereld meedragen in gebed
en mensen in nood solidair nabij zijn …
Om verbondenheid tussen alle volken,
rassen, talen en overtuigingen in de wereld,
voor allen die op dit moment
met ons in geloof en gebed verenigd zijn …
Voor hen die hun land moeten ontvluchten
vanwege oorlog, onmenselijk geweld,
maar dan opnieuw oplopen tegen grenzen …
Voor onze zieken en bejaarden,
voor hen die in armoede leven;
dat God hen, in medemensen, heel nabij mag zijn
met de kracht van zijn liefde;
dat ze met dankbaarheid en hoop uitkijken
naar de ontmoeting met de Heer Jezus …
