VERWELKOMING
Teresa de Cepeda y Ahumada is een grote vrouw in de galerij van
markante heiligen. Ze ziet het levenslicht in 1515 en kwam uit een welstellende familie met een ruime humanistische cultuur.
Haar vader was een bekeerde jood.
Ze trad, 19 jaar oud, binnen in de orde van de Karmel.
Ze vond dat het leven er nogal “werelds” aan toe ging. Samen met Johannes van het Kruis heeft ze zich ingezet voor de hervorming van de Orde. Zo kwamen naast de geschoeide karmelieten de ongeschoeide.
Met Anna van Jezus, Anna van Sint Bartholomeus en Eleonora van Sint Bernardus, zusters die in de directe entourage van Teresia leefden, kwam de hervormde karmel naar onze streken.
HOMILIE
+
Voor Teresa de Jesus waren enkele dingen heel belangrijk: ze pleitte er voor dat de hervormde karmelkloosters zouden leven van eigen werk, dat zij zich intenser zouden wijden aan het gebed en het kloosterslot onderhouden.
Bidden, omgaan met een vriend
Ze gaf veel aandacht aan het inwendig gebed. Dit is een van de vier aandachtspunten in een brief van paus Franciscus bij het vijfde eeuwfeest van de heilige uit Avila in 2015. Teresia heeft veel geschreven, vooral over het gebed. Ze heeft een mooie omschrijving van het gebed en ze volgde zelf die weg. Het gebed is “als de omgang met een vriend.” “Je weet je door Hem bemind, je bent vaak met Hem alleen” (Boek van haar leven 8,5). Als we moeilijke tijden doormaken, is er behoefte aan “sterke vrienden van God” om de zwakkeren te ondersteunen (Boek van haar leven 15,5).
Bidden is voor Teresa groeien in vriendschap. Het is een goede weg, die je nooit moet verlaten. Die vriendschap groeit als men zich op de Heer richt, met wie men alles kan verdragen, omdat Hij altijd helpt en kracht geeft en je nooit in de steek laat (Boek van haar leven 22,6). Bidden is niet “veel denken, maar vooral veel beminnen” (Innerlijke burcht IV, 1). Het is je ogen opslaan om te kijken naar Hem die nooit ophoudt ons liefdevol aan te zien en ons geduldig te verdragen (Weg van volmaaktheid 26, 3-4).
Paus Franciscus geeft dit advies door van de heilige Teresia omwille van zijn blijvende waarde. “Ga vastberaden voort op de weg van het gebed, zonder dralen, tot het eind.” Hij geeft deze raad vooral aan hen die een godgewijd leven leiden. “Ik vraag jullie om in een cultuur waarin voorlopigheid overheerst, de trouw te beleven van het “voor altijd en altijd” (Boek van haar leven 1,4); en om in een wereld zonder hoop, de vruchtbaarheid te tonen van een verliefd hart; en aan een maatschappij met zoveel afgoden te tonen dat God alleen volstaat.”
Tussen potten en pannen
Bij Teresia vinden we ook haar zin voor realisme. Een van haar uitspraken is dat “God wandelt tussen potten en pannen” (Kloosterstichtingen 5,8). God is bij ons in het werk van elke dag. “God vraagt om zijn liefde te delen. De liefde Gods bestaat niet in tranen of genoegens en tederheden, die we meestal tot eigen vertroosting verlangen, maar in het dienen met gerechtigheid, zielskracht en nederigheid” (Theresia van Avila).
Wij zijn onderweg… “Es tiempo de caminar” (Teresa de Jesus)
Op het einde van zijn brief wijst de paus op de actualiteit van de heilige uit Avila: “Teresia zegt vandaag tot ons: bidt meer om te begrijpen wat er om je heen gebeurt en om tot betere daden te komen. Het gebed overwint pessimisme en brengt goede initiatieven voort (Innerlijke burcht VII, 4). Dit is Teresiaans realisme, dat oproept tot daden in plaats van emoties, tot liefde in plaats van dromen; het realisme van nederige liefde tegenover moeizame ascese. Soms kort ‘La Madre’ haar mooie brieven in door te zeggen: “wij zijn onderweg” als de uitdrukking van de urgentie om de eenmaal begonnen taak tot het einde te volbrengen. Als de wereld in brand staat, kunnen we onze tijd niet verdoen met zaken van weinig belang. Moge de heilige Teresia ons allen besmetten met deze heilige haast om op de paden van onze tijd voort te gaan, met het evangelie in de hand en de Geest in onze harten.”
Kort vóór haar dood heeft Teresia deze opdracht herhaald: “Het is tijd om op weg te gaan.” Deze woorden maakt paus Franciscus tot de zijne. Hij die onderweg is en die de weg aflegt tot aan de periferie: “Het is tijd om de wegen te begaan van vreugde, gebed, broederlijkheid. Beleef onze tijd als een tijd van genade. Laten we op de levensweg gaan aan de hand van Teresia. Haar voetsporen leiden ons altijd naar Jezus.”
Vertrouwen in God bevrijdt van onrust. Dit heeft Teresia mooi verwoord in een gedicht:
Laat niets je verontrusten.
Laat niets je beangstigen.
Alles gaat voorbij.
God verandert niet.
Het geduld overwint alles.
Wie aan God vasthoudt,
ontbreekt het aan niets.
God alleen volstaat.
(Dankzij het zangrepertorium van Taizé is deze tekst wijd verspreid. Velen zingen: Nada te turbe, nada te espante. Dios solo basta.)
Theresia overleed op 4 oktober 1582 en werd de dag nadien begraven, dit was op 15 oktober. Vanwaar die sprong? Juist dan werd de juliaanse kalender, die tien dagen achterliep op de zon, vervangen door de gregoriaanse.
Teresia van Avila werd samen met Catharina van Siena in 1970 uitgeroepen tot kerklerares.
VOORBEDEN
P.Paul
Laat ons samen bidden tot God, die ons oproept tot hoop en vertrouwen …
Lector
• Voor vrede in onze wereld … vooral daar waar vijandschap tussen volkeren wordt aangewakkerd, mensenrechten geschonden worden en vele onschuldige slachtoffers gemaakt worden … Laat ons bidden.
• Voor politici en vredesonderhandelaars … en hun streven naar gezamenlijke verantwoordelijkheid bij het zoeken naar oplossingen … Laat ons bidden.
• Voor al wie slachtoffer worden van zinloos geweld of wie werden misbruikt … Laat ons bidden.
• Voor onze Kerk bijeen in synode … dat niet eigen agenda’s belangrijk zouden zijn, maar het samen zoeken naar geestelijke vernieuwing van de Kerk … Laat ons bidden.
• Voor de hele Karmelorde … dat karmelieten en karmelietessen en de Seculiere Orde, “op weg blijven gaan”: op weg naar de ontmoeting met Jezus, op weg naar de ontmoeting met de mens van vandaag … Laat ons bidden.
P.Paul
O Heer, hoor ons gebed,
O Heer, hoor ons gebed;
wanneer wij roepen, antwoord ons.
O Heer, hoor ons gebed,
O Heer, hoor ons gebed;
kom en luister naar ons.
