Een hartstochtelijke liefde, een hartverscheurende situatie en hoop op nieuwe vruchtbaarheid, dat zijn thema’s die in onze lezingen te horen zijn. We bekijken ze even wat nader.
Een hartstochtelijke liefde
Een hartstochtelijke liefde: we kunnen denken aan de liefde tussen twee partners, mensen die elkaar gevonden hebben, alles voor elkaar over hebben, zich geen moeite besparen om voor de ander iets goed te doen. We kunnen denken aan alles wat ouders voor hun kinderen doen. We kunnen ook denken aan wat God voor mensen doet in schepping en verlossing. De wijnbouw is arbeidsintensief. Ze vraagt veel zorg en aandacht. Daarom wordt de liefde van God voor zijn volk vergeleken met de zorg van een wijngaardenier voor zijn wijngaard. God mag zeggen: wat had Ik nog meer voor u kunnen doen dat ik niet gedaan heb? Of kijken we naar de schepping: alles gemaakt uit liefde voor de mens. In elk element van de schepping mogen we een ‘Ik houd van u’ ontdekken van God aan het adres van de mens. Waar de liefde zoveel moeite doet, is er ook de hoop dat die moeite niet vergeefs zal zijn, maar beantwoord wordt. Liefde verlangt naar wederliefde.
Een hartverscheurende pijn
Hoe pijnlijk is het wanneer een liefde geen wederliefde ontvangt, niet beantwoord wordt, geen vruchten draagt. We denken aan ouders die ervaren hoe weinig waardering hun kinderen opbrengen voor alle inzet die zij voor hen hebben aan de dag gelegd, voor alle offers voor hen gebracht. Zoveel moeite voor niets. Een landbouwer die moet vaststellen dat zijn oogst mislukt is. Het kan hartverscheurend zijn. Het is ook de pijn van God: mensen eigenen zich alles toe zonder een woord van dank aan God. Denken we aan ons omgaan met de schepping. Mensen vinden alles vanzelfsprekend. Het is voor hen niet meer ‘van-God-sprekend’. God wordt eruit gegooid. Mensen hebben het wonder van zijn liefde niet herkend. Hij kwam in het zijne, maar de zijnen aanvaarden Hem niet. Als wij Eucharistie vieren dan is dit om God te danken voor het werk van zijn schepping en voor het werk van de verlossing en we doen dat ook in de naam van allen die daar helemaal niet aan denken.
Wees onbezorgd, bid en dank
Paulus vraagt ons vandaag om al onze wensen bij God bekend te maken in gebed en smeking, en nooit zonder dankzegging. Zo begon het stukje uit zijn brief: wees onbezorgd. Misschien zijn we geneigd om aan Paulus te zeggen: jij hebt gemakkelijk spreken. ‘Wees onbezorgd’. Maar weet jij dan niet hoe groot onze problemen zijn, hoeveel onheilspellende berichten wij dagelijks ontvangen. Hoe kan je onbezorgd zijn in een wereld met zoveel bedreiging, met oorlog, geweld, onrecht, armoede en natuurrampen? En toch mag Paulus zeggen: wees onbezorgd. Als wij teveel bezorgd zijn dan verliezen we God uit het oog, dan vergeten wij dat Hij van ons houdt en weet wat we nodig hebben. Als wij teveel bezorgd zijn dan plooien we terug op onszelf, dan raakt ons hart gesloten voor de ander, die misschien aan onze deur staat met zijn hulp of met zijn vraag om hulp. Daarom laat Paulus op zijn oproep tot onbezorgdheid en tot gebed ook deze oproep volgen: ‘houd uw aandacht gericht op al wat waar is en edel, rechtvaardig en rein, beminnelijk en aantrekkelijk, op al wat deugd heet en lof verdient’. Het gaat dus niet enkel om het bidden, vragen en danken, maar ook om de aandacht voor een goede levenswandel.
De geliefde zoon
Hoe hartverscheurend is het dat de landeigenaar uiteindelijk ook zijn zoon nog naar de wijnbouwers zendt. Wij zouden God willen zeggen: maar God toch, hoe kan Je zo naïef zijn, weet je dan niet dat mensen ook Je zoon niet zullen sparen? En wat is Gods antwoord? ‘Maar mens toch, Ik weet dat maar al te goed, en toch wil Ik mijn Zoon zenden, want Ik wil in de liefde tot het uiterste gaan, Ik wil alles doen wat nodig is om het kwaad weer goed te maken’. God durft verder gaan dan wij.
Hoop tegen alle hoop
Is alles nu ten einde? Heeft het kwaad volledig gezegevierd? Daarop geeft Jezus het verrassende antwoord: ‘Heb je nooit in de Schrift gelezen: de steen die de bouwlieden hebben afgekeurd is juist de hoeksteen geworden!’ Dat is iets wat wij niet kunnen bewerken. Het is Gods werk. Het is geschiedt op last van de Heer en het is wonderbaar in onze ogen. Waar menselijk gesproken alles verloren lijkt, kan God toch nog verder. Dat is onze hoop. Wat verloren lijkt kan toch nog vruchtbaar worden. Kwaad kan toch nog ten goede worden gekeerd. Uit een omgehakte boom kan toch nog een nieuwe scheut te voorschijn komen. Rond Jezus wordt een nieuwe gemeenschap opgebouwd, Zijn Lichaam. Ooit wordt Hij alles in allen.
Heilige Geest
De hartstochtelijke liefde van God, kan ook doorheen hartverscheurende situaties iets nieuw tot stand brengen. Hoe zal dat geschieden? ‘De heilige Geest zal over u komen’, zei de engel aan Maria. Laten we deze dagen verder bidden voor de bisschoppen in synode. Dat ook daar iets nieuw geboren mag worden dat goed is voor kerk en wereld.
