Broeders en zusters, het liturgisch jaar loopt stilaan ten einde. De evangelist Marcus, die dit jaar onze gids is geweest, neemt in deze viering afscheid van ons. Hij doet het met woorden van Jezus over ‘de laatste dingen’ of misschien juister gezegd ‘over de voltooiing van het Godsrijk, waarheen we op weg zijn’.
Maar in die rede van Jezus over de ‘laatste dingen’ moeten we niet zozeer aandacht schenken aan het kleed waarin zijn boodschap gewikkeld is, als wel aan de inhoud zelf van de boodschap. De inkleding zou ons schrik kunnen aanjagen, terwijl de boodschap zelf hoop- en moedgevend is.
De wederkomst van Jezus betekent voor zijn leerlingen heil en verlossing. Dat heeft Marcus willen onderstrepen door er een gelijkenis in te lassen: de gelijkenis van de vijgenboom. De vijgenboom is in Palestina één van de weinige bomen die er in de winter doods uit ziet. Maar als de winter voorbij is begint die schijnbaar dode boom weer te leven. Dat is het zekerste teken dat de zomer nabij is.
Jezus wil ons oproepen tot een wakker geloof: ‘Wees op uw hoede, wees waakzaam’. De bedoeling van Jezus is dat Hij ons een houvast wil geven, een zekerheid. Daarom zegt Hij: ‘Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden zullen niet voorbijgaan’. Zijn woorden zijn als een rots waarop wij ons leven kunnen bouwen. Want dat Woord is Jezus zelf. Hij heeft zichzelf met hart en ziel uitgesproken in de evangeliewoorden. En daarom zijn zijn woorden ook een gewetensonderzoek. Op wie of wat stellen wij onze hoop? Op wie of wat willen wij ons geluk opbouwen? Geloven wij in die liefdevolle aanwezigheid van God wat er ons ook kan overkomen?
Veel mensen zoeken hun geluk in geld of gezondheid, in reizen, carrière maken enz. maar dat zal eens voorbijgaan; zelfs hemel en aarde zullen voorbijgaan, alleen de woorden van de Heer blijven, alleen Jezus kan het blijvend fundament zijn van ons geluk. Wie in geloof op Hem bouwt heeft vaste grond onder de voeten. Hij is betrouwbaar.
En zo kan elke dag van ons leven het begin zijn van een nieuwe tijd, waarin wij Jezus van hart tot hart kunnen ontmoeten. Dit evangelie zegt dus niet alleen iets over het einde van de tijd, maar toont ook een weg voor ons leven als christen vandaag.
Het nieuwe leven, de nieuwe schepping zijn al begonnen. We zijn op weg naar de voltooiing. En dat we op weg zijn vieren we telkens als we rond de Heer samenkomen in de eucharistie. Daar rusten we even uit, putten weer moed en kracht om de tocht verder te zetten en voeden we ons met Gods woord en met zijn Lichaam. We nemen weer de juiste richting en zetten ons weer op weg. En op het einde van de weg staat de Heer, nu nog onzichtbaar, maar straks herkenbaar zoals Hij werkelijk is: onze Redder en Verlosser. Degenen die zegt; ‘Ik zal er altijd zijn voor u. zo kostbaar ben je in mijn ogen. Ik hou zoveel van je’. Want iedereen die in Hem gelooft en die zijn Liefde door zijn leven laat stralen zal Hij samenbrengen als kinderen van één familie. En Hij zal hun God en Vader zijn.
Amen.
Download of print deze homilie als pdf
