INLEIDING
“Verlang altijd naar God en laat je hart zich steeds méér aan Hem hechten”. Dit is één van de vele treffende uitspraken vol Adventsverlangen van de karmeliet en mysticus Sint Jan van het Kruis die wij vandaag vieren. Samen met de H. Teresia van Avila heeft God hem geroepen om in de 16e eeuw de Karmelorde te hervormen.
Hij heeft aan dat project meegewerkt met de inzet van heel zijn persoonlijkheid; ook door het geschreven woord, waarin zijn gebedservaring is neergelegd. Jan van het Kruis vertelt vooral over de weg die een biddend mens naar God toe mag gaan. En deze weg vraagt – hoe dan ook – bekering.
HOMILIE
Op dit hoogfeest van Sint-Jan van het Kruis wil ik je graag iets over onze karmelitaanse roeping vertellen. Tegelijk wil dit een inspiratie zijn voor jullie allen. Want wij zijn door onze religieuze roeping ook van God sprekend.
De Heer schenkt ons op elk ogenblik wat wij nodig hebben: liefde, inzicht en inzet. Het komt er dus op aan om ogen, oren, hart en geest open te zetten, om de Heer werkzaam te laten zijn in ons, doorheen de omstandigheden van elke dag.
Wij ontvangen een volheid van liefde doorheen onze eerlijke pogingen om ons karmel-engagement concreet te maken in het dagelijks leven. Als wij eerlijk bezig zijn, dan zal de liefde ons dwingen, om datgene wat wij ontvangen hebben van God, ook met anderen te delen.
Als karmeliet ben je profetisch aanwezig in onze maatschappij.
Wij zijn karmeliet. Ieder van ons heeft het wel eens moeilijk met het feit dat we ons gelovig-zijn en religieus zijn beleven, te midden van moeilijke omstandigheden, in een westerse maatschappij die zich niet of nauwelijks met geloof bezighoudt. Gelukkig kunnen we daarbij terug vallen op duidelijk kloosterkader dat ons telkens opnieuw helpt in ons karmelitaans engagement.
Onze stille kloostercel bv is een dierbare plek van Godontmoeting. Daarin komt Hij ons helemaal tegemoet. Als ik me inkeer en Hem in mijn hart zoek, is Hij helemaal bij mij aanwezig, zoals ik ben.
Dit bewust worden is én blijft een oefening. Wij lopen soms voorbij aan het kostbare nu-moment. Waar wij wonen, waar wij geplaatst zijn, is de schat te vinden waar het Evangelie over spreekt. De directe omgeving, de plek waar ik leef, de situatie die mij overkomt, wat ik dag na dag meemaak, is mijn wezenlijke opgave en de vervulling van het bestaan.
Je leven niet naar eigen smaak knippen.
Maar het leven kan slechts onder bepaalde omstandigheden tot volle bloei komen : de liturgie van de Adventstijd maakt ons hierop attent.
Eén van die omstandigheden of voorwaarden is dat volheid van leven pas ontstaat waar de mens afziet van een volledig zelfstandig sturen van zijn leven. Waar hij niet langer het leven naar eigen smaak knipt, maar het eerder laat groeien en bevragen vanuit God. Dit veronderstelt een grote waakzaamheid om het Woord van God juist te verstaan.
God roept ons op tot geloofsgehoorzaamheid en dat is niet eenvoudig. Maar wij hebben grote voorbeelden én getuigen : Sint-Jozef én Maria, de Moeder Gods. Zij zijn niet toevallig grote voorsprekers en beschermers van onze Karmel! Door haar geloofsgehoorzaamheid heeft Maria ontvangen, wat de mens op eigen kracht niet kon voortbrengen. Zij heeft Gods Zoon ontvangen en gebaard, Jezus Christus. In Zijn Persoon is de eenheid van God en mens werkelijkheid; zo wordt ook voor ons de volmaakte godsontmoeting mogelijk, de zin van elk christelijk leven, de kern van onze karmelroeping !
Kerstmis wil in ons twee verlangens doen groeien.
Vooreerst het verlangen naar een wérkelijke verlossing van ons leven. Wat wij nodig hebben is een nieuw begin dat God met ons maakt. Een komen van God dat in ons nieuw leven plant.
Wij hebben méér nodig dan een ander handelen. Wij moeten zélf anders worden, innerlijk omgevormd. Het vastgeroeste slot van de deur naar onze toekomst moet definitief geopend worden en het verleden van mistigheid en twijfel afgesloten. Slechts de vereniging met de goede Jezus kan ons dit schenken.
Het tweede verlangen speelt in op die persoonlijke intimiteit met God. Met minder dan God kan je als mens geen genoegen nemen en vrede vinden. Alles wat niet God is, zal uiteindelijk te weinig blijken. Je blijft op je honger.
Laten wij daarom naar Zijn Komst blijven verlangen en de voorspraak van Sint-Jozef, O.L.Vrouw en Sint-Jan van het Kruis inroepen om gelovig te kunnen instemmen met de wijze waarop Gód komt. Hierbij past vooral één houding : « Mij geschiede naar Uw Woord. »
In deze twee verlangens is een belangrijk aspect van onze karmelroeping samengevat. Dat is onze opdracht én verantwoordelijkheid, opdat die volheid van bevrijd leven zou mogelijk worden. Niet alleen voor ons persoonlijk, maar ook voor onze Vlaamse Karmel, voor jullie allen, voor onze maatschappij, voor de wereld.
Karmelheiligen schenken je inspiratie én verbondenheid.
Het goede nieuws is, dat wij als karmelieten, het inspirerende voorbeeld ontvangen van onze karmelheiligen. Bovendien zijn wij met hen verbonden. Denk bv aan de H. Teresia van Lisieux die gezegd heeft dat zij haar hemel zal doorbrengen met goed te doen op aarde. Onze karmelheiligen leren ons de Heer te herkennen en te ontmoeten doorheen alles wat ons overkomt.
In de stilte van ons hart wacht de goede Jezus, om ons nabij te zijn en ons kracht, geloof, hoop en liefde te geven. Zo omarmen wij het leven en getuigen van zijn nabijheid.
Bovendien is er de bemoediging en ondersteuning, vooral van het gebed voor elkaar. Daar zijn jullie allen sterk in. En er zijn onze zusters karmelietessen, waarmee wij biddend verbonden zijn. Er zijn de leden van onze toegewijde Seculiere Karmel, ook hier in Gent, en de deze van het Seculier Instituut van de Karmel. Allemaal Karmelfamilie.
Voor mij roept dit alles een dankbaarheid op die mij laat meezingen met het Magnificat van Maria. Met haar en met Sint-Jan van het Kruis mogen wij zéker zijn van onze bestemming: thuiskomen in de liefde van de Drie-ene God! Nú en aan de overkant.
SLOT
Met de profeet Jesaja wil ik je bij het einde van deze Eucharistie beroep doen op de christelijke deugd van hoop, namelijk : ook in Vlaanderen komt na de nacht opnieuw de morgen, als wij samen maar wakende blijven, mee dank zij Sint-Jan van het Kruis. Laten we eerlijk én creatief behoeden wat ons door God is toevertrouwd,. Daarom bidden wij : “Naar U gaat mijn verlangen, Heer. Heer, mijn God, ik ben zeker van U”.
Download of print deze homilie als pdf
