Beste Roeland,
Wanneer ik zo eens terug kijk … dan is er heel wat dat ons met elkaar verbindt: je was mijn allereerste prior. Je was provinciaal toen ik de allereerste keer provinciaal raadslid werd gekozen. We leefden heel wat jaren samen in onze gemeenschap in Berchem. Nu ook weer hier in Gent… Daarmee is meteen een periode van 38 jaar gedeeld Karmelleven verbonden.
Maar reeds heel wat vroeger had jij, Roeland, al eens voor de eerste keer “ja” gezegd bij je professie in de Karmel. Omdat je, net zoals Jesaja in de eerste lezing, had ontdekt, wellicht met vallen en opstaan dat God ook jou bij name heeft geroepen en je gezegd heeft: “je bent van Mij”. Dat heeft heel jouw leven veranderd. Je wist: wat er ook gebeuren zal je zou niet bang moeten zijn want God beloofde met je te zijn.
Dat jawoord staat niet op zichzelf als een alleenstaand feit. Het is voorafgegaan en gevolgd door zoveel andere dagdagelijkse jawoorden. Ook dat jawoord nu 50 jaar geleden wanneer je tot priester werd gezalfd. Heeft dat jawoord ook iets teweeg gebracht? Dat is moeilijk in te schatten. Kan je 50 jaar priester zijn wel evalueren? Wellicht niet en waarschijnlijk moeten we dat ook niet doen. Wel weet ik dat je dagelijks eucharistie vieren je steeds intenser heeft gebonden aan Jezus, en aan God onze Vader. Samen met jou zijn al die voorbije jaren zovele mensen samengekomen rond brood en wijn – rond Jezus zelf … mensen die, zonder dat wij priesters dat altijd goed beseffen toch telkens wat getroost, gesterkt en bemoedigd naar huis zijn gegaan.
Maar niet alleen in de eucharistie heb je als priester mensen iets van Gods liefde mogen tonen. Ook in het sacrament van de verzoening heb je Gods barmhartige liefde heel tastbaar gemaakt. Als priester deel je ook de belangrijke scharniermomenten in het leven van je familie, vrienden en kennissen bij doopsel, huwelijk of uitvaart. Je hebt in talloze homilies en conferenties het Woord van God voor mensen verstaanbaar trachten te maken. Je hebt het zaad van Gods woord gestrooid, erop vertrouwend dat het in de kracht van de Geest vrucht zou mogen dragen.
Maar je bent priester en karmeliet. Dat wil zeggen dat je in de stilte en de eenzaamheid van je kloosterkamer de oproep van de apostel Paulus ter harte neemt en tijd maakt om zelf ook “gebeden en smekingen, voorbeden en dankzeggingen” voor Gods aandacht te brengen. Het wil zeggen dat je samen met medebroeders in vele uren persoonlijk stil gebed én in het gebed van de Kerk bidt voor de noden van de wereld … soms met woorden, dikwijls ook woordeloos in een eenvoudig je bewust zijn van Gods aanwezigheid.
Bij een jubileum hebben we de neiging om even terug te kijken … herinneringen op te halen. Wat is er op die vijftig jaar niet allemaal gebeurd met de Kerk? Jouw priesterwijding was in de bewogen jaren direct na het Tweede Vaticaans Concilie. Over zovele nieuwe dingen werd er toen in de Kerk, in onze Orde, ja ook in onze Vlaamse kloosters stevig gedebateerd. Je nam het in je op … maar nooit was jij “de baricademan”. We kennen je vooral als een rustige, eenvoudige en warme mens. Wij je medebroeders zagen ook nog iets anders: een medebroeder die we vertrouwen. Priester zijn in de Karmel bracht voor jou ook mee dat je meerdere keren gekozen werd als prior, provinciaal en raadslid.
Als ik dat zo allemaal vertel dan zou men de indruk kunnen krijgen dat ik je nu al een heel klein beetje “heilig aan het verklaren” ben. Nee hoor, gelukkig ben je steeds mens tussen mensen gebleven, bewust van je eigen fouten en beperktheden.
Misschien precies in deze ervaringen wist en weet je jezelf “kostbaar in de ogen van God” ervaar je elke keer weer dat God niet enkel tegen Jesaja, maar ook tegen jou zegt: “ik heb je lief”. Soms weet je jezelf dan een bange mens in het bootje dat de Kerk is. Soms roep ook jij het dan net als de apostelen uit: “Meester, we vergaan”. Maar ook vandaag staat de Heer dan op en stilt de storm. Iedere keer opnieuw vindt je onrustige hart rust en vrede bij Jezus.
Als priester wil je die liefde van God en de vreugde van het geloof delen met vele mensen. En hoe kan dat beter, hoe doe je dat het meest intens dan in het samenkomen rond Gods Woord en Brood breken en Wijn delen, want zegt de Heer Jezus: dit ben Ikzelf gegeven voor alle mensen.
Lieve Roeland … dank om jouw eenvoudig en bescheiden ons voorgaan in geloof … want je doet het met hart en ziel.
Telkens wanneer ik jou of andere van mijn medebroeders, maar ook zovele goede priesters zie voorgaan … dan weet ik: ook al maakt de Kerk moeilijke tijden door … waar twee of drie in Jezus’ naam samen zijn en daar waar liefde is: daar is God in ons midden.
Daar groeit in elk van ons de gezindheid die was in Christus Jezus zelf. Moge die gezindheid steeds meer in elk van ons aanwezig zijn.
Paul De Bois OCD
Provinciaal
o.a.m.d.g.
Download of print deze homilie als pdf
