Enrico de Osso y Cervello werd geboren op 16 oktober 1840 in Vinebre, Tarragona, Spanje. Hij was de jongste van drie kinderen en voelde zich reeds op jonge leeftijd geroepen tot het priesterschap, wat zijn moeder ondersteunde. Zijn vader echter verzette zich hiertegen en zond Enrico, toen hij 12 jaar oud was, naar een oom in Quinto de Ebro om te worden opgeleid in het familiebedrijf van de textielhandel. Enrico werd er heel ziek, maar genas en dankte hiervoor OLV van Pillar. In 1854 stierf zijn moeder aan de toen woedende cholera-epidemie, maar zijn vader wilde nog steeds niets horen over de roeping van zijn zoon en verplichtte hem zijn opleiding in de textielhandel weer op te nemen. Enrico zocht zijn toevlucht in het Benedictijnerklooster in Montserrat tot zijn broer hem terug naar huis bracht.
Uiteindelijk zwichtte zijn vader en stond Enrico toe om te studeren aan de seminaries van Tortosa en Barcelona. Hij werd priester gewijd op 21 september 1861, droeg zijn eerste mis op in Montserrat en werd leraar wiskunde op het seminarie van Tortosa.
Enrico was zeer toegewijd aan Teresa van Avila, stichtte in 1873 the Associatie van de Jonge Dochters van Maria en St. Teresa van Jezus, en in 1876 de Congregatie van St. Teresa die een jaar later erkend werd door paus Pius IX.
Hij was ook een graag gelezen schrijver van religieuze boeken en lanceerde verschillende tijdschriften, o.a. El Hombre, El Amigo del Pueblo en het toen populaire Revita Teresiana. Zijn schrijven wou vooral vrouwen bereiken, aan wie onderwijs in die tijd veelal werd onthouden.
De encycliek Rerum Novarum van paus Leo XIII ondersteunde hij geestdriftig, vooral omwille van de sociale leer van de Katholieke Kerk die hierin gepromoot werd.
Enrico de Osso y Cervello overleed op 27 januari 1896 in Gilet, Valencia, aan een onverwachte hartaanval. Zijn overblijfselen werden in 1908 overgebracht naar de kapel van de door hem opgerichte Congregatie van St. Teresa in Tortona.
Paus Johannes Paulus II verklaarde hem zalig op 14 oktober 1979 en heilig op 16 juni 1993 te Madrid, na twee miraculeuze genezingen (bevestigd door medici en theologen) aan zijn voorspraak toegeschreven, oa die van Antonia Barrera Reig op 15 juli 1923, die tot zijn opgerichte Orde behoorde en leed aan een ernstige vorm van tuberculose.
Afbeeldingen:
boven: Basílica de Montserrat (Barcelona, Catalonia) Wikimedia Commons CC BY-SA 4.0
onder: Les Teresianes, Barcelona Wikimedia Commons CC BY-SA 3.0