.Teksten van de Karmelitaanse gebedsavond van 7 november 2019
Onze God is een God die verlost, de Heer onze God ontrukt aan de dood.
De laatste avond van Zijn leven heeft Jezus gestreden in gebed en zo de strijd van elke mens doorstaan. Uit dankbaarheid daarvoor willen wij dit uur met Hem waken. Morgen vieren wij de heilige Elisabeth en daarom laten wij ons voor dit gebedsuur helpen door enkele teksten die haar het meest eigen zijn. We overwegen de → glorierijke geheimen
Uit een brief van Zr. Elisabeth aan haar vriendin Germaine:
Heel de Drie-eenheid rust in ons, heel dat mysterie dat we eens zullen mogen zien in de hemel. Ik ben Elisabeth van de Drie-eenheid, d.w.z. Elisabeth die verdwijnt, die zich verliest, die zich laat opnemen door de Drie. Laten we leven van liefde, eenvoudig zijn, altijd door onszelf prijsgeven door ons minuut na minuut weg te schenken aan Gods concreet verlangen, zonder buitengewone dingen te zoeken. Ja, zusje, we zijn wel heel zwak, ik zou zeggen we zijn maar een hoopje ellende, maar God wéét dat! Hij vergeeft ons zo graag, Hij richt ons weer op en voert ons binnen in Hemzelf, in zijn oneindige reinheid en heiligheid.
Zo zal Hij ons reinigen: door het voortdurend contact met Hem, door zijn goddelijke aanrakingen. Hij wil ons zeer zuiver zien, maar Hijzelf zal onze zuiverheid zijn: we moeten ons laten omvormen door Hem naar zijn beeld. En dat heel eenvoudig, door heel de tijd te beminnen met die liefde die de band is tussen de minnaars. Ook ik wil heilig worden, Germaine, heilig om Hem gelukkig te maken. Vraag Hem dat ik enkel maar leef van liefde, dat is mijn roeping. En laten wij samen van onze dagen één onafgebroken communie maken: ’s morgens ontwaken in de Liefde, de hele dag ons wegschenken aan de Liefde door Gods verlangen te doen, onder zijn blik, met Hem, in Hem, voor Hem alleen. Onszelf aan Hem geven de hele tijd door, in de vorm die Hij wil, jij door je in te zetten voor het geluk van je ouders. En als de avond aangebroken is, na een dialoog van liefde die niet ophield in ons hart, dan nog inslapen in de Liefde. Misschien zullen we tekortkomingen bemerken, ongetrouwheden. Laten we ze overlaten aan de Liefde: zij is een vuur dat verteert. De Liefde zij is ons vagevuur. (L172)
Naar het einde van haar leven schrijft zij aan haar vriendin:
Beste Antoinette, in het licht van de eeuwigheid ziet men de dingen zoals ze in werkelijkheid zijn…O hoe leeg wordt dan alles wat niet voor God en met God gedaan werd. Ik smeek je, druk overal het zegel van de liefde op! Alleen de liefde blijft. Het leven is zo ernstig: elke minuut wordt ons geschonken om dieper wortel te schieten in God, zoals Paulus zegt, zodat de gelijkenis met ons goddelijk Voorbeeld steeds treffender mag worden en de vereniging met Hem steeds inniger. Maar ziehier het geheim om dit plan van God te realiseren: jezelf vergeten, jezelf verlaten, geen rekening meer houden met jezelf, opkijken naar de Meester, alleen maar naar Hem, en zowel de vreugde als de pijn aanvaarden als direct voortkomend uit zijn liefde. Dan ga je leven op een hoogvlakte vol vrede. Mijn lieve Antoinette, ik laat je mijn geloof na in de aanwezigheid van God die helemaal liefde is en die in ons woont. Ik mag het je wel zeggen: deze intimiteit met Hem daarbinnen in ons was de mooie zon die mijn leven overstraalde en er reeds hier op aarde een hemel van maakte. Zij is vandaag ook de steun in mijn lijden. Ik ben niet bang voor mijn zwakheid, integendeel, zij is voor mij een bron van vertrouwen. Want de Sterke is in mij en zijn kracht is almachtig. Zij werkt meer uit, zegt Paulus, dan wij durven hopen.
Zr. Elisabeth schrijft in één van haar laatste brieven:
het komt mij voor de mijn zending in de hemel zal zijn: de mensen uit zichzelf te helpen treden om samen te leven met God in een heel eenvoudige, liefdevolle toekeer, ze te bewaren in die grote innerlijke stilte waardoor God diep in hen kan komen en hen kan omvormen in Zichzelf.
+
Help mij mijzelf vergeten om mij te vestigen in U als was ik reeds in de eeuwigheid. Moge niets mijn vrede verstoren, niets mij van U afhouden. Breng mijn ziel tot vrede, maak er uw hemel, uw geliefde thuis en de plaats waar U kan rusten. Dat ik U daar nooit alleen laat, maar er helemaal aanwezig zij, wakker in geloof, vol aanbidding, prijsgegeven aan uw scheppende kracht.
Uw Bruid zijn betekent: alle rechten hebben op Uw hart! Het is een hart-aan-hart voor heel het leven. Het is leven mét U, altijd samen met U. Het is van al mijn inspanningen rust vinden bij U en U van al Uw moeiten rust bieden bij mij! Het is niets anders meer kunnen dan beminnen. Beminnen terwijl ik aanbid, een smeekgebed ben voor de wereld en mijzelf vergeet. Het is beminnen over heel de lijn. Mijn blik in die van U, mijn gedachten betoverd door U, mijn hart helemaal in beslag genomen, ingepalmd, onttrokken aan zichzelf en overgegaan in U: mijn ziel vol van Uw ziel, vol van Uw gebed, heel mijn wezen geboeid en gegeven…
Het is U altijd volgen met mijn blik en zoeken naar het kleinste teken dat U geeft en naar uw geringste verlangen. Het is binnentreden in al uw vreugden en delen in al uw pijn. ’t Is vruchtbaar zijn, medeverlosseres, mensen winnen voor U.
Mijn beminde Christus gekruisigd uit liefde, ik zou een bruid willen zijn voor uw hart, U met heerlijkheid bekleden, U beminnen tot ik ervan sterf, maar ik voel mijn onmacht en vraag U: bekleed mij met Uzelf, stem me innerlijk af op alle verlangens van uw ziel, doordrenk mij, overrompel mij, kom U in mijn plaats stellen, dat mijn leven nog slechts een uitstraling van Uw leven zij. Kom in mij als aanbidder, als diegene die alles herstelt en redt.
O eeuwig Woord, Woord van de Vader, ik wil mijn leven doorbrengen al luisterend naar U, heel en al ontvankelijk zijn om alles van U te leren. Door alle nachten, alle leegten, alle onmacht heen, wil ik altijd naar U blijven kijken en wonen in uw schitterend licht. O mijn geliefde Zon, fascineer mij zo dat ik niet meer weg wil uit uw gloed.
O verterend Vuur, Geest van Liefde, ‘overschaduw mij’ opdat er in mijn ziel ahw opnieuw een menswording van het Woord gebeurt en ik Hem nog een mens-zijn-erbij kan aanbieden waarin Hij heel zijn Mysterie kan doorleven.
Rozenkrans: Glorierijke geheimen
1ste Glorierijk geheim: Jezus verrijst uit de doden: Hij verschijnt eerst aan de vrouwen, dan aan de apostelen. Doorheen de muren komt Hij de verblijfplaats binnen, toont Zijn wonden en zegt: Vrede zij U. Zijn vrede geneest de wonden van hun hart. Zijn verrijzenis is ons goed geweten. Vragen wij aan Maria voor de mensen die ons dierbaar zijn de genade van het geloof.
2de Glorierijk geheim: Jezus stijgt op naar de Vader, Zijn Vader en onze Vader: Niets kan ons nog van Zijn liefde scheiden. Als een medelijdend en trouw hogepriester wil Jezus onze belangen bij God behartigen opdat wij genade en barmhartigheid zouden verkrijgen en tijdige hulp. Moge Maria onze verbondenheden in geloof versterken om beter open te komen voor de gave van de heilige Geest. We vragen het ook voor de gehuwden en voor de gezinnen.
3de Glorierijk geheim: De heilige Geest daalt neer over de apostelen: Hij maakt bange apostelen tot dappere verkondigers, in staat om meer aan God te gehoorzamen dan aan de mensen. Wij vragen Maria om gaven van heilige Geest voor de herders van de kerk.
4de Glorierijk geheim: Maria wordt met ziel en lichaam in de hemel opgenomen: Haar liefde was zo hevig en haar natuur zo zuiver dat de aarde haar lichaam niet meer kon vasthouden. Jezus had gezegd: wanneer Ik ben heengegaan en een plaats voor U heb bereid, kom Ik terug om U op te nemen bij Mij, opdat ook gij zoudt zijn waar Ik ben. We vragen Maria om geloof in Jezus’ verlangen ons bij Zich op te nemen. We vragen het voor onze bejaarde en stervende medemensen.
5de Glorierijk geheim: Maria wordt gekroond in de hemel: Wie zichzelf vernedert zal verheven worden. Paulus zegt: ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat. Koningin van hemel en aarde, bid voor ons en voor allen die wij deze avond in het bijzonder aan uw voorspraak willen toevertrouwen.