Op donderdagavond, een uurtje waken bij de Heer. Waken is ook eigen zorgen loslaten om open te komen voor datgene waar de Heer om bezorgd is, om aandacht te hebben voor zijn lijden en zijn pijn. In voorbereiding op het feest van Maria’s geboorte overwegen wij vandaag de → blijde geheimen
Thérèse schrijft een brief aan Marie, haar zus en meter, over wat zij in haar retraite heeft mogen ervaren:
Denk nu niet dat ik zwem in vertroostingen. O nee, mijn troost is het er hier op aarde geen te hebben. Zonder zich te tonen, zonder zijn stem te laten horen, onderwijst Jezus mij in het geheim. Ik begrijp zo goed dat alleen de liefde ons aangenaam kan laten zijn aan de goede God. Deze liefde is het enige goed waar ik naar streef. Jezus wil mij de enige weg tonen die naar deze goddelijke Vuuroven leidt; het is de weg van de overgave van een klein kind dat zonder angst insluimert in de armen van zijn vader. In zijn naam openbaarde de profeet Jesaja ons dat de Heer op de laatste dag ‘zijn kudden zal weiden, de lammetjes verzamelen en tegen zijn boezem zal drukken’. En alsof al deze beloften nog niet genoeg waren, riep diezelfde profeet uit: ‘zoals een moeder haar kind liefkoost, zo zal Ik u troosten. Ik zal u tegen mijn boezem drukken en u koesteren op mijn schoot’. O mijn liefste meter, na zulke woorden kun je toch alleen maar stil worden en wenen van dankbaarheid en liefde? Als alle zwakke en onvolmaakte zielen eens zouden voelen wat de kleinste van alle zielen voelt, namelijk die van je kleine Thérèse, dan zou geen enkele ziel meer de hoop verliezen eens de top van de berg van de liefde te zullen bereiken. Jezus vraagt immers geen grote daden, maar alleen overgave en dankbaarheid. Hij heeft onze daden niet nodig, maar alleen onze liefde. God schrok er niet voor terug om wat water te vragen aan de Samaritaanse vrouw. Hij had dorst. Maar toen Hij zei ‘geef mij te drinken’, vroeg de Schepper van het heelal zijn arme schepsel om liefde. Hij dorstte naar liefde. Meer dan ooit voel ik hoeveel dorst Jezus heeft; onder de leerlingen van de wereld ontmoet Hij alleen ondankbare en onverschillige mensen en onder zijn eigen leerlingen vindt Hij jammer genoeg maar weinig harten die zich onvoorwaardelijk aan Hem overgeven, die al de tederheid van zijn oneindige Liefde begrijpen.
Zr. Elisabeth aan een vriendin:
Lieve mevrouw, houd er niet teveel rekening mee of jij je ontvlamd of ontmoedigd voelt. Het is de wet van de ballingschap: van de ene in de andere staat te vallen. Geloof dat Hij nooit verandert, dat Hij in zijn goedheid altijd over jou gebogen is, om je mee te nemen en je te vestigen in Hem. Als ondanks alles leegte en benauwdheid je overmeesteren, verenig dan deze doodsstrijd met die van de Meester in de Olijfhof. Hij zei toen tot zijn Vader: ‘Als het mogelijk is, laat deze beker aan Mij voorbijgaan’. Het lijkt je misschien moeilijk jezelf te vergeten. Maak je hierover geen zorgen. Zie hoe eenvoudig het is. Ik ga je mijn geheim toevertrouwen. Denk aan God die in jou woont. Je bent zijn tempel. Langzamerhand went de ziel eraan te leven in dit aangenaam gezelschap. Ze begrijpt dat zij in zich een kleine hemel draagt, waarin de God van liefde zijn intrek heeft genomen. Het is dan net of zij ademt in een goddelijke atmosfeer. Zeg niet dat dit niet voor jou is, dat je te ellendig bent. Het is integendeel een reden te meer om naar Hem te gaan die onze vrede is. Niet door onze ellende te bekijken zullen we ervan gereinigd worden, maar door op te zien naar Hem die heel en al zuiver en heilig is.
Goede moed dus, lieve mevrouw. Ik vertrouw je heel speciaal toe aan een kleine karmelietes, gestorven aan 24 jaar in geur van heiligheid, Thérèse van het kind Jezus. Vooraleer te sterven heeft ze beloofd, dat ze haar hemel zou doorbrengen met goed te doen op aarde. Ze bezit de genade de zielen te verruimen, hen te lanceren op de golven van het vertrouwen en de overgave. Volgens haar eigen getuigenis heeft ze het geluk gevonden wanneer ze begon zichzelf te vergeten. Wil je haar iedere dag met mij aanroepen? Mocht zij ons deze wijsheid bekomen, die heiligen maakt en zoveel vrede en geluk aan de ziel schenkt.
Uit de gedichten van Thérèse
1. U die het hart van de moeders hebt geschapen, ik vind U de tederste van alle vaders. Jezus, mijn enige liefde, voor mij is uw hart helemaal moederlijk. Op elk moment volgt U mij, behoed U mij. Als ik U roep, talmt U nooit. En wanneer U zich voor mij schijnt te verbergen, dan bent U het nog die mij helpt om U te zoeken. Het is aan U alleen, Jezus, dat ik mij hecht. Het is in Uw armen dat ik vlucht en mij verberg. Ik wil U beminnen als een klein kind, maar ook voor U strijden als een dapper krijger. Als een kind wil ik U overladen met mijn liefkozingen en als een soldaat werp ik mij voor U in de strijd.
2. Het is Uw Hart dat mij onschuldig verklaart en mij in die onschuld bewaart. U zal mijn vertrouwen nooit beschamen. Wanneer het stormt in mijn hart, dan richt ik mijn ogen, Jezus, op U. En in uw ogen vol mededogen lees ik: ‘mijn kind, de hemel heb Ik geschapen alleen voor U’. Dit besef ik goed, Heer, dat mijn zuchten en mijn wenen Uw Hart raken. Hoewel serafijnen in de hemel U omringen, bedelt U om mijn liefde. U wil mijn hart, Jezus, ik geef het U. Al mijn verlangens vertrouw ik U toe. En hen die ik liefheb, o mijn Bruidegom en Koning, wil ik enkel nog beminnen uit liefde voor U.
3. Er is een vreugde die nooit voorbijgaat, die mij toelacht, elke dag. Die vreugde maakt mij diep gelukkig. Zij bestaat erin het lijden lief te hebben, ik glimlach terwijl ik ween. Ik aanvaard met dankbaarheid de rozen, ook al doen de doornen mij pijn. Wanneer de blauwe hemel zich voor mijn oog verbergt, is het mijn vreugde in de schaduw te blijven, mij te verbergen, mij klein te maken. Uw heilige wil, O Jezus, mijn enige Liefde, dat is mijn vreugde. Daarom ben ik nooit bang, de nacht is mij even lief als de dag.
4. Mijn vreugde bestaat erin om klein te blijven. Als ik dan val onderweg, kan ik mij vlug weer oprichten en U, Jezus, neemt mij bij de hand. Dan overlaad ik U met liefkozingen en zeg U dat U alles voor mij bent, ook als U zich voor mijn geloof verbergt. (Als ik soms tranen stort is het mijn vreugde die goed te verbergen. Och, het lijden heeft zijn eigen charmes, wanneer men ze met bloemen versluiert!) Ik wil lijden zonder er over te spreken opdat U getroost zou zijn. Mijn vreugde bestaat erin onophoudend te strijden om uitverkorenen te verwekken voor Uw Liefde. Dit ene vraag ik: trek mij in de brand van uw liefde, maak mij zo innig één met U dat alleen U nog leeft en handelt in mij.
(uit enkele gedichten van Thérèse)
Rozenkrans: Blijde geheimen
1ste Blijde geheim: de engel Gabriël bracht de boodschap aan Maria en zij heeft ontvangen van de heilige Geest: Vanaf het prilste begin van zijn bestaan wil Jezus er helemaal zijn voor ons, alles van ons op zich nemen, doorstaan, opdat niets ons nog van Zijn Liefde zou kunnen scheiden. Bidden wij om de genade van het geloof in Jezus, die onze Verlosser is.
2de Blijde geheim: Maria bezoekt haar nicht Elisabeth: Jezus laat zich door Maria naar Elisabeth brengen om zijn voorloper te heiligen. Moge Jezus doorheen Maria ook ons heiligen om er helemaal te zijn voor Hem, voor onze persoonlijke zending, opdat Hij in ons groter wordt en wij kleiner.
3de Blijde geheim: Jezus wordt geboren in Bethlehem: In het duister van onze nacht, kom Hij ons verlichten, in de koude van ons hart, kom Hij ons verwarmen, in onze armzaligheid komt Hij ons rijk maken. Hij komt om weg te nemen alles wat ons ongelukkig maakt. Hij smeekt ons: geef Mij een schuilplaats in jullie hart.
4de Blijde geheim: Jezus wordt opgedragen in de tempel: Het was een pijn voor het hart van zijn Moeder. Een hart dat door een zwaard van smart zal worden doorstoken. Vragen wij aan Maria ook ons aan de Vader op te dragen. Laten wij met Jezus zeggen: Hier ben ik, o Vader, om Uw Wil te doen.
5de Blijde geheim: Jezus wordt teruggevonden in de tempel: “Waarom hebt gij naar Mij gezocht? Wist je niet, dat Ik bezig moet zijn met de dingen van mijn Vader?” Jezus wist hoeveel pijn zijn Moeder leed, maar zo toonde Hij Haar hoe Zij ooit onder het kruis Zijn Leven zou opdragen aan de Vader. Bidden wij voor mensen die de pijn voelen door God verlaten te zijn, voor ouders wiens kinderen eigen wegen gaan, voor allen die lijden onder gemis en verlies.